Waarom pariteit strategisch is voor de Italiaanse stijl


Hendel
Het modeblad
In de Italiaanse modesector werken vooral vrouwen, maar slechts weinigen bereiken topfuncties, vooral niet bij de grote merken. Ambachtelijke MKB-bedrijven vertonen positieve signalen, maar er zijn concrete beleidsmaatregelen nodig om vrouwelijk werk te valoriseren en de toeleveringsketen nieuw leven in te blazen
Over hetzelfde onderwerp:
Tegenwoordig is bekend dat er in de Italiaanse textiel- en kledingsector meer vrouwen dan mannen werken. Vrouwen vertegenwoordigen namelijk zestig procent van de hulpbronnen, met een verschil van ruim dertig procentpunten vergeleken met sectoren als de maakindustrie. De absolute cijfers over de werkgelegenheid zijn echter niet voldoende om vast te stellen dat vrouwen in de sector een zwaarder gewicht in de schaal leggen dan mannen. De gegevens worden namelijk helaas niet ondersteund door gelijke kansen bij de ontwikkeling van professionele carrières. Het is vanzelfsprekend dat topposities worden bereikt, of bereikt zouden moeten worden, op basis van verdienste en niet op basis van geslacht. Toch is het duidelijk dat de weg van vrouwen naar de top in de modewereld nog moeizaam is dan die van hun mannelijke collega's. Een ware paradox als je bedenkt dat er in de loop der tijd zoveel vrouwen zijn geweest die de mode hebben bedacht en gerevolutioneerd, vaak met een onmiskenbaar vooruitziende blik. Het is een vaststaand feit dat vrouwen altijd de belangrijkste hoofdrolspelers in de sector zijn geweest. Het zou dan ook terecht zijn om hen ook meer aanwezig te zien in de gelederen van degenen die de mode revolutioneren en, heel botweg, de mode creëren. De analyses van de Women and Fashion Barometer 2025, ontwikkeld door het onderzoeksbureau van PwC Italia in samenwerking met Il “ Foglio della Moda ”, bevestigen dat momenteel minder dan één op de drie topfuncties door een vrouw wordt bekleed. Het feit dat er binnen de raden van bestuur van de grote merken die zijn aangesloten bij de Nationale Kamer van Mode slechts één vrouw op drie mannen is, verdient een diepgaande beschouwing.
Er zijn belangrijke tekenen van verandering zichtbaar, vooral dankzij de ambachtelijke MKB-bedrijven die, in tegenstelling tot de grote luxemerken, een andere richting inslaan. In kleine bedrijven zijn bijna driekwart van de CEO's vrouwen. Bovendien zijn vrouwen in topfuncties gemiddeld drie jaar jonger dan hun mannelijke collega's in dezelfde functie. Vrouwen aan het roer van bedrijven blijken bovendien gevoeliger te zijn voor maatschappelijke en milieuvraagstukken en meer bereid om zich in te zetten voor een duurzame toekomst. Zij hanteren een ondernemende visie die aandacht combineert met menselijk kapitaal en economische groei op de lange termijn. Kleine, vaak door families gerunde, ambachtelijke modebedrijven blijken verder te zijn dan grote merken als het gaat om gendergelijkheid. De helft van de MKB-bedrijven heeft een raad van bestuur die overwegend uit vrouwen bestaat en 9 op de 10 bedrijven hebben minimaal 50 procent vrouwen in hun personeelsbestand. Er zijn echter nog steeds ernstige problemen: meer dan de helft van de bedrijven beschikt niet over hulpmiddelen om ouderschap te ondersteunen, en bijna één op de vier bedrijven ziet zwangerschap als een obstakel voor carrièreontwikkeling . Als we dit op een systematische manier benaderen in corporate governance, kan de vrouwelijke benadering, die jonger is en gericht op de economische en sociale veerkracht van het bedrijf, strategische waarde opleveren voor de heropleving van de gehele toeleveringsketen en productiedistricten die een voorbeeld zijn van de uitmuntendheid van ons land en die tot uiting komen in acties voor industriële en culturele transformatie.
Uit de verzamelde gegevens blijkt duidelijk dat er dringend behoefte is aan concrete maatregelen en prikkels om het concurrentievermogen van bedrijven te vergroten en daarmee hun menselijk kapitaal te beschermen. Als we dat zouden doen, zou het werk van vrouwen centraal komen te staan op de politieke en economische agenda van het land. Dit zou een positief domino-effect teweegbrengen dat zich zou vertalen in het behoud van toeleveringsketens, middelen voor welzijn en opleiding, gekwalificeerde werkgelegenheid en de waardering van de vaardigheden van vrouwen, met inbegrip van technische en STEM-velden. Er is een paradigmaverschuiving nodig: neem mode op in de nationale strategische sectoren, geef de districten een nieuwe impuls na een crisisperiode om het industriële en sociale beleid te verenigen, versterk de opleidingen en infrastructuur en bevorder een bestuur dat rekening houdt met de werkelijke behoeften van degenen die dagelijks in de Made in Italy-toeleveringsketen werken. We moeten een systeem creëren. En wie kan deze verandering beter leiden dan vrouwen, die altijd al een fundamentele rol hebben gespeeld in de mode, maar niet de stem zijn die zichzelf aan de top kan uiten? Mode kan en moet met haar economische en symbolische kracht het laboratorium van de nieuwe Italiaanse economie worden: inclusiever, duurzamer, eerlijker en met een visie op de middellange en lange termijn.
*partner PwC Italië & EMEA Mode & Luxe
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto