Met het blote oog is het niet te zien, het is levensgevaarlijk!
Dr. Olgaç Güven, universitair hoofddocent aan de faculteit Visserij van de Akdeniz Universiteit, stelde dat het begrijpen van het microplasticprobleem vereist dat we de bron onderzoeken. Universitair hoofddocent dr. Güven legde uit dat het grootste deel van het plastic afval afkomstig is van activiteiten op het land en dat dit afval via regenwater, rivieren en rioleringen in zee terechtkomt. Universitair hoofddocent dr. Güven benadrukte dat dit proces leidt tot ernstige vervuiling, ook wel bekend als zwerfvuil in zee. "Plastic vormt ongeveer 80 procent van het zwerfvuil in zee. Er is ook glas-, metaal-, textiel- en houtafval, maar plastic vormt de grootste bedreiging."
Het zeeleven eet plastic en boten raken beschadigd.Associate Prof. Dr. Güven stelde dat plastic afval niet alleen milieugevolgen heeft, maar ook sociaaleconomische gevolgen: "Schildpadden en zeezoogdieren kunnen dit afval voor voedsel aanzien en het inslikken. Dit kan verstoppingen in hun spijsverteringsstelsel veroorzaken en tot de dood leiden. Het afval dat zich ophoopt aan de oppervlakte kan verstrikt raken in de schroeven van vissersboten, wat financiële schade veroorzaakt. Dit veroorzaakt miljoenen euro's aan verliezen in de Europese zeeën."
Universitair hoofddocent dr. Güven legde uit dat plastics in de loop van de tijd afbreken door fysieke, chemische en biologische effecten en veranderen in microplastics. "Microplastics ontstaan door de afbraak van grotere plastics of door doelbewust geproduceerde producten in sectoren zoals cosmetica en textiel", zei hij. "Exfoliërende lotions, deeltjes in tandpasta en textielvezels vallen in deze categorie. Deze deeltjes, die door zuiveringsinstallaties gaan, kunnen direct in zee terechtkomen."
Associate Prof. Dr. Güven benadrukte dat de Zee van Marmara en de Zwarte Zee de meest kwetsbare regio's zijn van de vier zeeën van Turkije. Hij stelde dat de Zee van Marmara onder druk staat door de industrie en de bevolking, en een aanzienlijke vervuiling ontvangt uit gebieden zoals het Susurluk-bekken. Hij merkte ook op dat er via rivieren vanuit Europa een aanzienlijke hoeveelheid plastic naar de Zwarte Zee wordt getransporteerd. Associate Prof. Dr. Güven zei: "De vervuilingsniveaus variëren per zee. Hoewel de Middellandse Zee en de Egeïsche Zee meer open systemen zijn en vervuilende stoffen sneller verdunnen, betekent dit niet dat er geen problemen zijn. Vooral de oostkust van de Middellandse Zee staat onder aanzienlijke vervuilingsdruk van de rivieren Seyhan en Ceyhan."
Universitair hoofddocent dr. Güven benadrukte dat plasticvervuiling verschilt van andere soorten afval: "Dit afval lost niet op en verdwijnt niet in de natuur. Het valt gewoon uiteen in kleinere deeltjes. Deze deeltjes, die variëren van micro- tot nanoformaat, bereiken uiteindelijk organismen aan de basis van de voedselketen, zoals fytoplankton, en vormen een bedreiging voor de mens."
"ALS WE GEEN ACTIE ONDERNEMEN, WORDEN DE ZEEËN ONLEEFBAAR"Om de aandacht te vestigen op wegwerpplastic, dat in Europa inmiddels verboden is, waarschuwde universitair hoofddocent dr. Güven: "Producten zoals borden, rietjes, vorken en wattenstaafjes worden één keer gebruikt en vervolgens weggegooid, maar ze blijven jarenlang in de natuur. We moeten onze levensstijl aanpassen om afval te voorkomen."
Bij het delen van zijn voorgestelde oplossingen benadrukte universitair hoofddocent dr. Güven het belang van individueel bewustzijn en maatschappelijke participatie: "We moeten geen afval achterlaten op stranden of in de natuur. We moeten initiatieven van het maatschappelijk middenveld steunen. Maar als er niets wordt gedaan, zal de plasticproductie doorgaan en na gebruik in afval veranderen, wat een bedreiging blijft vormen voor ons milieu totdat het verdwijnt. Als we geen actie ondernemen, zullen we onze eigen leefomgeving geleidelijk onbewoonbaar maken. Als we geen actie ondernemen, zullen de zeeën onbewoonbaar worden."
Habertürk
