Portugese architectuur onder de finalisten voor de Iberische prijzen van FAD 2025

House in Olhão, door Marlene dos Santos en Bruno Oliveira, van de Ods Arquitetos Studio, is finalist in de categorie Architectuur, de Fiasco club, in Porto, van de studio Diogo Aguiar, in Interior Design, en de Educatieve Kas op Quinta de Serralves, van de depA architectenstudio, ook in Porto, in Stad en Landschap.

In de categorie Gedachten en kritiek is het boek 'Aprender a Desaprender' (2024) genomineerd, uitgegeven door Dafne. Het boek is een reflectie op de rol van architectuur in de 'dekolonisatie van het heden' en brengt 'bijdragen die de koloniale erfenis openlijk uitdagen' samen in 'emancipatorische verhalen', getuigenissen van ontwikkelde praktijken en persoonlijke verhalen van architecten, kunstenaars en critici zoals Ibiye Camp, Margarida Waco, Mónica de Miranda, Natache Sylvia Iilonga, Thaís Andrade, Gabriela Leandro Pereira, Lara Isa Costa Ferreira, Demas Nwoko, Anyibofu Nwoko Ugbodaga en de collectieven Banga en Cartografia Negra.

Het doel, zo staat te lezen in de presentatie van het werk dat gecoördineerd is door architect Paulo Moreira, is "om de reikwijdte van de architectuurdiscipline te vergroten, ook al is er geen zekerheid of overeenstemming van ideeën over de instrumenten die daarvoor gebruikt worden". "Het pad is niet lineair", voegt hij toe, "maar 'de andere kant op' kijken en breken met de heersende opvattingen kan een goed beginpunt zijn."

De jury waardeerde de benadering van dekolonisatieprocessen - een thema "zo complex als noodzakelijk" - gebaseerd op de activiteiten van het Instituut, een culturele ruimte die in 2018 in Porto werd opgericht "als een verlengstuk" van het architectenbureau, en benadrukte de "mate van experiment" die wordt uitgevoerd in een combinatie van "artistieke praktijken en architectonische werken".

In het Casa de Olhão, een eengezinswoning die is gebouwd op de overblijfselen van een oude kabeljauwfabriek, benadrukte de jury "de aanpak om een ​​reeds bestaande staat te herstellen", zelfs zonder erfgoedwaarde, "met als doel het behoud van de herinnering aan de buurt". Daarbij werden op meesterlijke wijze "de leefruimten rond de patio tot stand gebracht, in een dialoog tussen de muren van de oude fabriek en het nieuwe huis."

Wat betreft de binnenhuisarchitectuur van Fiasco, waardeerde de jury de openheid naar de stedelijke ruimte en "de coherente en functionele installatie voor meerdere doeleinden: een dag- en nachtbar, een muziekwinkel en een privéruimte met tijdelijke shows", die "op een vloeiende, samenhangende en originele manier inspeelt op een veelzijdig en eclectisch programma."

Wat betreft de educatieve kas van Serralves benadrukte de jury de integratie van de structuur in de natuurlijke helling van het terrein, "de plasticiteit van de grote blokken lokaal graniet, in combinatie met het houten dak", dat open is naar de omringende vegetatie.

De FAD Architectuurprijzen werden in 1958 in het leven geroepen om de meest opmerkelijke projecten uit Spanje en Portugal te onderscheiden.

De jury voor Architectuur voor deze 67ste editie bestaat uit Sara de Giles, die de voorzitter is, en Andrea Arriola Fiol, Miquel Batlle, Nuno Melo Sousa, Modest Mor i París en Alicia Núñez. Op het gebied van Gedachte en Kritiek ligt de beslissing bij de architecten Fernando Marzá (voorzitter), María García en Marina Povedano.

De Portugese projecten behoren tot de 26 finalisten van deze editie. De winnaars worden op 10 juni bekendgemaakt.

Op dezelfde dag wordt de winnaar van de FAD Internationale Prijs bekendgemaakt. Er wordt gekozen uit vijf projecten uit Frankrijk, Zwitserland, Italië, Luxemburg en Noorwegen.

In voorgaande edities werden op het gebied van architectuur de volgende Portugezen onderscheiden: Carrilho da Graça, voor het Paviljoen van Kennis, Eduardo Souto de Moura, voor het Gemeentelijk Stadion van Braga, João Maria Ventura Trindade, voor het Garducho Biologisch Station, Ricardo Bak Gordon, voor de Huizen in Santa Isabel, in Lissabon, Pedro Domingos, voor de Basis- en Middelbare School van Sever do Vouga, en Pedro Campos Costa, voor een hotel in Tavira.

Lees ook: Japanse architect Kengo Kuma beschouwt AI als 'vriendelijk' voor architectuur