Iga Świątek wint Wimbledon en de New York Times publiceert een recept voor aardbeienpasta [COLUMN]

Op zaterdag 12 juli 2025 stond de wereld twee uur lang stil. Iga Świątek won Wimbledon niet alleen, ze "vernietigde" het. Amanda Anisimova had geen schijn van kans. Het resultaat? 6-0, 6-0. Bloedbad en een bagel, zoals de New York Times het noemde. Het was de meest eenzijdige finale sinds 1911. Świątek won haar zesde Grand Slam-titel en voegde haar vier Roland Garros- en één US Open-triomf toe aan haar overwinning in Londen. En dat allemaal in haar honderdste Grand Slam-wedstrijd. Iemand hier houdt van ronde getallen en... aardbeienpasta – want daar schrijven de media wereldwijd over.

Media over de hele wereld zijn wild geworden van Iga Świątek. Zoveel is zeker. De New York Times schrijft over "chirurgische precisie", The Times over "een verpletterende triomf" en The Guardian gebruikt een metafoor: "Anisimova's nachtmerrie in de bakkerij van Iga Świątek." Twee "bagels" – twee broodjes met een gat in het midden – is een tennisterm voor een score van 6-0, al jaren bekend, maar zelden gebruikt in Grand Slam-finales, vooral niet die op Wimbledon.

En toen werd het echt absurd. De New York Times – dezelfde krant die Broadway-premières recenseert en verslag doet van de presidentsverkiezingen – publiceerde... een recept voor aardbeienpasta. In het Pools, met een culinaire twist.

Zoals Gazeta Wyborcza meldt, besloot Lubella dat dit het perfecte moment was voor een marketingcampagne: het kondigde een gelimiteerde editie van pasta aan in de vorm van... tennisrackets.

De Maspex Group, de fabrikant van Lubella pasta , kondigde het nieuws officieel aan op sociale media en presenteerde een hypothetisch ontwerp voor de pasta. De groep voegde eraan toe dat deze geproduceerd zal worden:

Hierbij een visualisatie.

Het tijdschrift Athletic bemoeide zich niet met de culinaire aspecten. Het schreef botweg: Iga Świątek is de beste tennisster sinds Serena Williams. En daar is moeilijk tegenin te gaan – zes Grand Slam-titels, dominantie op elk vlak, meedogenloze consistentie. Journalisten van The Guardian zoeken naar woorden: vernielen, verpletteren, vernietigen. Het Franse tijdschrift L'Équipe serveert de titel "Gargantuan" en noemt haar wedstrijd een "meesterwerk" – meesterwerk .

Ook de Poolse media hebben er een handje van. Eén website gaf hun reportage de toepasselijke titel: "God Save the Queen". Het is duidelijk op welke koningin ze doelden. Een andere, serieuzer, ontkrachtte de mythe van "mentalisme". Het was niet de geest die Wimbledon won, betoogde Sebastian Parfjanowicz, maar fysieke voorbereiding, techniek, tactiek en coachinggenie. Wim Fissette, Daria Abramowicz, Maciej Ryszczuk – dat is het trio dat Iga op het gras kreeg. Het werkte.

Gras, zoals we weten, kan verraderlijk zijn. Jadwiga Jędrzejowska speelde in 1937 in de finale, Agnieszka Radwanska in 2012. Maar het was Iga Świątek die het onmogelijke presteerde. Wimbledon was van haar. Op de baan – onbetwist. In de popcultuur – direct. Sportieve perfectie en... aardbeienpasta. Wie had gedacht dat dit duo de geschiedenis in zou gaan als Pools sportkampioen?

En nu we het toch over vreemde sport-culinaire huwelijken hebben, is het tijd om onszelf aan het origineel te herinneren. Lang voordat Iga Świątek Wimbledon verpletterde en de New York Times veroverde met aardbeien, had Polen nog een culinaire pionier. Een man die niet alleen wedstrijden won, maar het ook deed... op een bananenbroodje.

Adam Małysz – schansspringlegende en viervoudig Crystal Globe-winnaar – dankte een deel van zijn succes aan deze unieke combinatie . Een rol en een banaan. Simpel, goedkoop en effectief. Uitgevonden samen met professor Jerzy Żołędzi tijdens een wedstrijd in Harrachov , was het bedoeld als een lichte, energieke en energieke combinatie zonder het risico op overgewicht.

Het "Adelaar van de Wisla"-dieet was minimalistisch en veeleisend – slechts 1500 kcal per dag. Net genoeg om over de skischans te springen zonder kracht te verliezen. Maar in deze eenvoud zat een strategie verborgen. Goed doordacht, wetenschappelijk uitgewerkt, fysiologisch verfijnd. Maar grotendeels – eenvoudig, en misschien pervers, keren we in tijden van overdaad en innovatieve oplossingen terug naar onze roots: minimalisme en eenvoud, waar we duidelijk naar verlangen.

Ingrediënten voor aardbeienpasta? Aardbeien, pasta, room.