Vilma Fuentes: Vraag me niet hoe ik de tijd dood

Ik

de kaarten of speelkaarten stellen voor meerdere combinaties en spellen. Er zijn ook spellen die tussen twee of meer personen worden gespeeld. Er bestaan ​​ook zogenaamde solitaires , die, zoals de naam al doet vermoeden, door één persoon worden gespeeld. Solitaire is dus een spel ter vermaak waarbij er geen rivalen zijn, tenzij je willekeurige rivalen in ogenschouw neemt. Willekeurige positie van de kaarten, gerangschikt door de speler volgens de regels van het geselecteerde Solitaire-spel. Een kans die de speler krijgt wanneer hij moet kiezen welke kaart hij wil tonen. Beslissingen of selecties waarbij geluk regeert, worden nooit door toeval afgeschaft, zoals Stéphane Mallarmé schreef in zijn raadselachtige gedicht “Un coup de dés jamais n'abolira le hasard” ( Een worp met de dobbelstenen zal het toeval nooit afschaffen ).

De Solitaire-speler kan wegdromen of nadenken over een probleem dat hem dwarszit. Patience neemt de geest van degene die het beoefent niet in beslag en laat hem vrij om te dwalen, zoals bij het ontleden van zijn problemen. We kunnen stellen dat Solitaire een tijdverdrijf is dat wordt beoefend in de meest uiteenlopende sociale klassen, door mensen van verschillende leeftijden: jong en oud, door zowel mannen als vrouwen, in verre landen over de hele wereld; door zowel actieve als luie mensen. Er zijn mensen die op zoek zijn naar antwoorden en tekenen die de toekomst voorspellen, of mensen die hopen een oplossing voor een probleem te vinden. Er zijn bijgelovige mensen die hun kaarten opnieuw schudden tot ze het spel winnen, waarbij ze de tijd vergeten.

Er zijn mensen die op zoek zijn naar overwinning in hun leven, naar correspondentie in de liefde, naar fortuin in hun werk; Kortom, als ze winnen, ligt de overwinning binnen handbereik. Het unieke voordeel van Solitaire is dat het steeds opnieuw gespeeld kan worden, zolang er geen succes wordt behaald; Dat wil zeggen, totdat de winnende combinatie is verkregen. Er zijn ook mensen die het gewoon spelen om de tijd te doden.

In het Frans is Solitaire ook bekend als la réussite , een woord dat succes of triomf betekent. De naam van het spel impliceert dus de overwinning van degene die de kaarten gooit. De charme en aantrekkingskracht van dit spel is misschien wel dat je altijd wint. Het is een kwestie van tijd.

Het gaat dus om tijd die wordt afgeleid van werk of werkgelegenheid, die misschien wordt gestolen van meer spirituele activiteiten zoals lezen, om op zichzelf te wedden, om geluk of zelfs het leven op het spel te zetten. Vandaar misschien de tegelijkertijd oppervlakkige en diepgaande zin waarmee een Solitaire-speler, als hem gevraagd wordt wat hij doet, vaak antwoordt: de tijd doden .

Tijd doden, niets meer en niets minder. Maar als het mogelijk was om de tijd te doden, zouden we niets anders doen dan onze eigen tijd doden, dat wil zeggen de tijd die we zijn. De tijd die aan de dood ontsnapt en die wij meenemen. Misschien is het onmogelijk om de tijd waarin we leven te doden. De zelfmoordenaar kan zichzelf misschien doden, maar de tijd waarin hij leefde is nog steeds aanwezig, in zijn aanwezigheid , het dasein, het bewustzijn van het bestaan , volgens de terminologie van de filosoof Martin Heidegger.

De Solitaire-speler denkt misschien dat hij de tijd doodt, omdat hij even stilstaat om het spel te bekijken. Patience is tenslotte een hobby bij uitstek. Zeer oud spel, mogelijk van Romeinse oorsprong. Ovidius, een Latijnse dichter (43 v.Chr.), is de eerste auteur die een gedetailleerde beschrijving van het spel gaf. De filosoof Leibnitz schreef in 1710: Solitaire dient om de kunst van het mediteren te perfectioneren . Dit spel beleefde zijn bloeitijd in Frankrijk in de 18e eeuw, tijdens de regering van Lodewijk XV. Het werd toen aan het hof geïntroduceerd door een edelman die zich wilde vermaken in zijn momenten van eenzaamheid... wellicht tijdens een opsluiting in de Bastille. De Engelsen namen het spel in de 19e eeuw over en het boek van Lady Cardogan, Illustrated Games of Patience, droeg bij aan de popularisering ervan. De huidige digitale versies boeien miljoenen mensen.

Legende en geschiedenis komen samen in het verhaal waarin Napoleon en De Gaulle als twee Solitaire-spelers de tijd doden zonder enige hoop.

[email protected]