De strip die ontleedt hoe we hebben gedanst

Wanneer een familie 155 jaar lang een uitgaansgelegenheid beheert, wordt de geschiedenis ervan een collectief geheugen, omdat het net zoveel mensen omvat als er ooit van hebben genoten. En als het toevallig de familie Arnau is, met beroemde mijlpalen zoals de Florida135-nachtclub in Fraga, het Monegros Desert Festival en, meer recent, de Elrow-feesten over de hele wereld, dan wordt het uiteindelijk onderdeel van het leven van honderdduizenden mensen.

Dat is wat de graphic novel Elrow. Origins (1870-2025) (Norma Editorial, ook in het Engels) doet, een project van Juan Arnau Durán, oftewel Juan Arnau III – dezelfde naam als zijn grootvader en vader en de naam van zijn zoon en een kleinzoon – de patriarch van de familie. Arnau had al een deel van het verhaal verteld in de roman Bailar en el desierto (Dans in de woestijn, Grijalbo, 2023), maar daar kwam in 1962 een einde aan, terwijl de strip tot op de dag van vandaag is doorgedrongen.

De strip beslaat alles van een proto-ave uit de 19e eeuw tot de hedendaagse Elrow-macrofeesten.

Zoals Luis Martínez, redactiedirecteur van Norma, uitlegt, was het werk, in tegenstelling tot wat gewoonlijk gebeurt, bijna af en besefte hij meteen dat het noodzakelijk was om dit verhaal, dat begint in een protorave in een omheining in Fraga, in 1864, bekend te maken om de echte raves te bereiken. Arnau had er tien jaar aan gewerkt met scenarioschrijver Xavier Morató en cartoonist Josep Giró, die erin slaagden dit familieverhaal een intense verhaallijn te geven, waarbij ze de geesten van het Dickensiaanse verleden, heden en toekomst – vermomd als Xavier Cugat, DJ Laurent Garnier en de mascotte Rowgelia – gebruikten om terug te reizen in de tijd en alles te omvatten. "We moesten een dramatisch moment vinden om te verwerken, zodat het niet zomaar een plat verhaal zou worden over het openen en sluiten van podia", legt Morató uit, voor wie het uiteindelijk "een verhaal van entertainment is geworden, dat zelfs verder gaat dan muziek."

Lees ook

"Hoewel het voor sommigen misschien niet zo lijkt, begon entertainment niet met wifi; daarvoor waren er kaartspellen, dansen en livemuziek", benadrukt Arnau, die ook verzekert dat "het geen documentaire hoefde te zijn, met overdaad aan informatie, maar, zoals alles wat ik in het leven heb gedaan, gericht was op het publiek, in dit geval de lezers, die zich vermaakten." "Ik word gezien als een succesvolle zakenman, maar dat ben ik niet altijd geweest, want de sleutel is niet weten hoe je moet winnen, maar weten hoe je moet verliezen", bekent de patriarch, die er niet voor terugdeinst om enkele van de mislukkingen en moeilijkheden te erkennen die ze onderweg zijn tegengekomen, maar die uiteindelijk dienen als de stimulans om door te gaan.

Het boek, met omslagen van de kunstenaar Okuda, schetst een familiegeschiedenis die begint met José Satorres en de opening van het Josepet-café in Fraga, dat later plaatsmaakte voor de Victoria-bioscoop die, na een familie-unie die doet denken aan de klassieke ruziënde families zoals Capulets en Montagues, leidt naar de Florida-lounge, die geleidelijk muteert tot de nachtclub Florida135 onder het waakzame oog van Juan Arnau Ibarz, of Juan Arnau II, die in de loop der jaren bekend zou komen te staan ​​als "de techno-grootvader".

Met hem en zijn zoon werd elektronische muziek geïntroduceerd, ontstonden dj's, ontstond de clubcultuur, raves – met wat het Monegros-festival zou worden – en de enorme festivals en feesten van Elrow, vandaag de dag met een andere generatie aan het roer, Juan en Cruz Arnau Lasierra, een hele geschiedenis van dancemuziek – ingekort in een epiloog door Javier Blánquez – met het beste van de scene op elk moment, een gids die de belangrijkste genres, artiesten en locaties behandelt, kortom, onze geschiedenis, want, zoals Arnau zich herinnert, "we hebben allemaal gedanst."