Een leider van rechts-religieus gedachtegoed is zojuist overleden. Zijn verschrikkelijke nalatenschap drukt nog steeds een stempel op de moderne politiek.

Donderdag werd er smakelijk voer voor wormen bezorgd. Een van de meest afschuwelijke mensen die ooit aan dit land zijn blootgesteld, is opgehouden te bestaan, en iedereen zegt: "Amen" en "Het werd verdomme tijd." Uit The New York Times :

Zonder kerkelijke bevoegdheid of de bevoegdheid van een gewijde predikant bereikte [Dr. James C. Dobson] dagelijks een enorm publiek met uitzendingen van "Focus on the Family" via een netwerk dat op zijn hoogtepunt in de jaren negentig 2000 radiostations en diverse televisiezenders in de Verenigde Staten omvatte. Hij zei dat zijn radioprogramma's ook in twaalf talen werden vertaald en door 220 miljoen mensen in 157 landen wereldwijd werden beluisterd.

En elk woord in elke show, elk woord dat door die 220 miljoen mensen in al die 157 landen werd gehoord, maakte de menselijke conditie onmetelijk slechter. Hij was een leider van de 'religieuze rechterzijde', wiens publieke optreden aantoonde dat hij de boodschap van de evangeliën net zo goed begreep als ik de kwantummechanica. Hij was een onverdraagzame homofoob die meer onverdraagzaamheid en homofobie aanmoedigde en dit als wapen gebruikte voor het politieke gewin van het Amerikaanse conservatisme en zijn belangrijkste instrument, de Republikeinse Partij.

Dit is zo'n moment waarop ik al onze nieuwe Never Trump-bondgenoten vraag: Waar waren jullie toen dit monster de boel runde? Deze man, die vaders ooit adviseerde om met hun zoons te douchen zodat ze papa's penis konden zien en konden weten wat het betekent om een ​​man te zijn. Deze man, die schreef dat vaders hun weerspannige kinderen moeten slaan, legt in een van zijn boeken uit:

Ja, ik geloof dat er een grens moet zijn. Zolang de tranen een oprechte uiting van emotie vertegenwoordigen, moeten ze de ruimte krijgen om te vloeien. Maar huilen kan snel veranderen van innerlijk snikken in een uiting van protest. … Echt huilen duurt meestal twee minuten of korter, maar kan wel vijf minuten aanhouden. Daarna klaagt het kind alleen nog maar, en de verandering is te herkennen aan de toon en intensiteit van zijn stem. Ik zou van hem eisen dat hij stopt met protesteren, meestal door hem nog wat extra te geven van wat de oorspronkelijke tranen heeft veroorzaakt.

Hoe vaak ben je in zijn radioshow verschenen? Hoe vaak heb je je kandidaat geadviseerd om het goed te maken met die idioot? Hoeveel geld heeft je campagne uitgegeven dat hij heeft opgehaald bij zijn publiek van idioten, sukkels en kleine monsters zoals hijzelf? Waar waren jullie allemaal toen hij de leiding had?

Als babyverslaggever voor The Boston Phoenix maakte ik het begin ervan live mee tijdens de presidentscampagne van 1980, toen de Reagan-aanhangers zich op cynische wijze verbonden met deze groep witgekalkte graven, die de inspiratie zouden vormen voor Barry Goldwaters waarschuwing:

Onthoud mijn woorden: als en wanneer deze predikanten de macht over de [Republikeinse] partij krijgen, en ze proberen dat zeker, dan wordt het een vreselijk probleem. Eerlijk gezegd maken deze mensen me bang. De politiek en het bestuur eisen compromissen. Maar deze christenen geloven dat ze in naam van God handelen, dus ze kunnen en willen geen compromissen sluiten. Ik weet het, ik heb geprobeerd met ze om te gaan.

Dobson stond aan het hoofd van de parade die uiteindelijk Goldwaters profetie vervulde. En veel mensen, die er liever niet aan terugdenken, zaten vlak achter hem in die lange mars naar wat ons vandaag te wachten staat. Waar waren jullie allemaal toen de monsters de macht overnamen? En alsof we nog een reden nodig hadden om de zuurstof die deze walgelijke persoon verbruikte te verafschuwen, kreeg Pistol Pete Maravich zijn fatale hartaanval tijdens een potje basketbal met Dobson erbij.