Maschmeyer onthult voor het eerst: Dit schrijft hij in zijn boek tijdens DHDL

In "The Lion's Den" ligt de focus op de oprichters en hun pitches. Maar één onopvallend object blijft bijna altijd onopgemerkt: de notitieboekjes van de leeuwen.

Als kijker zie je de leeuwen alleen iets opschrijven , maar niet wát . Tot nu toe. Want we wilden weten: wat schrijven de investeerders daar? Hoe zien hun aantekeningen eruit? Maken ze krabbels?

We vroegen het aan iemand die in totaal 21 notitieboekjes heeft gevuld en gearchiveerd: Carsten Maschmeyer. Hij is sinds 2016 een Lion. In dit interview onthult hij wat hij opschrijft over oprichters, cijfers en producten, welke emoji's hij gebruikt en wat ze betekenen – en welke opmerkingen niet eens voor de oprichters bedoeld zijn, maar uitsluitend voor het publiek.

Maschmeyer : Ik ben absoluut een van die mensen die tijdens een pitch heel veel aantekeningen maakt – waarschijnlijk de meeste.

Twee pagina's. Soms maar een halve pagina. Als ik na een minuut pitch besef dat het niet mijn onderwerp is, de oprichter of het product me niet boeit, dan stop ik met schrijven.

De startups van "Die Höhle der Löwen" (De Leeuwenkuil) bevinden zich nog in een heel vroeg stadium. Daarom vraag ik me in het begin af: zou ik er als journalist over schrijven? Zou ik met ze willen samenwerken als aanvrager of samenwerkingspartner?

Natuurlijk zijn de markt, het product, de marges en de prijs ook cruciaal. Maar meestal heb ik daar pas een mening over als twee derde van de pitch is afgerond.

Om te beginnen noteer ik de basis: de namen van de oprichters en de naam van de startup. Soms voeg ik er ook opmerkingen aan toe zoals 'raar logo', 'ongepaste naam' of 'verwarrend'.

Dan noteer ik het totaal en het percentage. Georg Kofler vroeg daar meestal weer om. Ik vind dat niet respectvol. De oprichters spreken voor een miljoenenpubliek en hebben wekenlang geoefend – we moeten ons concentreren op namen, percentages en totalen.

De wiskunde komt later. Dan draait het allemaal om de markt, marge, omzetpotentieel en bedrijfswaardering.

Ik gebruik graag symbolen. Een vraagteken betekent dat ik er later op terug wil komen. Vragen stellen is voor ons investeerders niet zo makkelijk: we stellen een vraag, de oprichters antwoorden, en dan zouden we eigenlijk nog een keer moeten vragen, maar dan is de volgende leeuw alweer aan de beurt. Daarom schrijf ik de vragen die ik later aan de startups wil stellen op.

Als ik iets leuk vond, schreef ik een trefwoord op met een uitroepteken. Een bliksemschicht staat voor iets onlogisch.

Soms gebruik ik ook een lachende emoticon als ik onder de indruk ben van hun retoriek en charisma. Vooral bij jonge startups zonder noemenswaardige omzet zijn karakter, mentale kracht en intelligentie bepalend voor toekomstig succes.

En als je dan eens slecht presteert, denk je: Wat jammer, ze hebben de plek ingenomen van weer een enthousiaste oprichter.

Het komt zelden voor dat ik dat gevoel krijg. Maar als het gebeurt, zijn er twee typische gevallen: wanneer startups hun waardering schromelijk overschatten, willen ze eigenlijk gewoon gratis reclametijd. Dat is niet illegaal. "Shark Tank" is het meest legale product placement-programma ter wereld, in elk land. In zulke gevallen zouden wij, de leeuwen, soms blij zijn als we meer pitches zouden filmen. Zodat startups als deze uit het programma zouden worden gezet. "The Lion's Den" is een investeerdersprogramma, geen marketingprogramma.

Tweede scenario: oprichters die zo slecht voorbereid zijn dat ze noch hun markt, noch de internationale concurrentie kennen. In beide gevallen voelt het alsof ze het voortouw hebben genomen van andere toegewijde en beter voorbereide teams.

Meer om informatie en strategische ideeën te verzamelen over hoe ik de oprichters kan helpen. Die deel ik in eerste instantie niet in de show. Bijvoorbeeld: met wie in mijn netwerk zouden ze kunnen samenwerken? Past de startup in mijn portfolio? Waar zie ik optimalisatiemogelijkheden?

Als ik weet dat ik een startup ga afwijzen, bedenk ik een manier om nee te zeggen die vermakelijk en pakkend is. Simpelweg zeggen: 'Dat is niet mijn ding', is te bot voor mij. Ik denk dan aan iets als: je software is te soft.

Julia Mayer

Soms schrijf ik ook gedachten op die vooral voor het publiek bedoeld zijn. Dat is voor het moment dat de oprichters de grot verlaten. Dingen zoals: "De prijs was te hoog" of "Hij was pas 17? Geweldig!"

Sommige ideeën worden bewust pas na de pitch geuit, om de waarde niet onnodig op te drijven. Nils Glagau was hierin altijd extreem. Hij vond dat degene die het eerst biedt, verliest. Soms discussieerden we zelfs een minuut lang over wie van ons leeuwen het eerste bod zou doen.

Als ik investeer, bespreekt het team meestal 's avonds operationele zaken. Met 150 startups kan ik niet alles zelf doen, maar ik lever wel input. De notities helpen daarbij.

Nee, mijn kostbaarste bezit is tijd. Maar als ik weet dat ik die niet ga investeren, noteer ik wie ik nog moet bellen of welke e-mails ik nog moet beantwoorden tijdens de pauze.