<em>WWE Unreal,</em> Güreş Puristlerini Kızdırdı. Ama Bu, Sporun Tam da İhtiyacı Olan Şey.

İşinizi korumak için ne kadar ileri gitmeye razısınız? Ampulün teknolojik bir harika olduğu zamanlarda ortaya çıkan bir sanat formu olan profesyonel güreşin geride kaldığı bir dönemde, güreşçiler işi korumaya yemin ederlerdi. Anlamı: Kendileri ve yaptıkları her şeyin gerçek olduğu yanılsamasını (genellikle "kayfabe" olarak anılır) sürdürmek. İki güreşçi kan davasına bulaşmışsa, kimse onları bir restoranda birlikte biftek yerken göremezdi. Güreşçiler ve organizatörler, kostümlü devlerin şan ve şöhret için birbirleriyle dövüştüğü yanılsamasının, insanları maçları izlemek için para harcamaya iten şey olduğuna inanıyorlardı (belki de haklı olarak). Kayfabe yoksa iş de yok. İşi koru. Bu bir emirdi. Bir yemindi.

Peki 2025'te işletmeyi korumak ne anlama geliyor? Attitude Era'nın altın çağlarından beri -o zamanki adıyla Dünya Güreş Federasyonu'nun Steve Austin ve The Rock gibi jenerasyonların sert adamlarını işe aldığı ve Jerry Springer ve South Park'tan ipuçları alan cesur TV programları ürettiği- profesyonel güreş bu kadar büyük olmamıştı. WWE (eski adıyla WWF) hala profesyonel güreşin en önemli ligi. 2023'te UFC ile birleşerek TKO ortak girişimini kurmasının ardından WWE, 2024'te 1,3 milyar dolar gelir elde etti ve amiral gemisi programı Monday Night RAW'u kablodan yayına taşıyan gösterişli bir Netflix anlaşması imzaladı. Peki izleyiciler artık WWE'nin sanal alanına yeniden yatırım yapmışken ve bu yatırımlar büyük sayılara ulaşırken, azalan dikkat sürelerini korumak için ne gerekiyor?

WWE: Unreal, WWE'nin biletleri tükenen şovlarının yapımını daha önce hiç olmadığı kadar perdeye taşıyan yeni bir Netflix belgesel dizisi.

İronik bir şekilde, bu durum kayfabe'nin ölümü olabilir. WWE'nin Netflix'teki yükselişinin yanı sıra, ring içi sosisin nasıl yapıldığını ortaya çıkarmak için kameraları soyunma odalarına ve yazar odalarına (evet, WWE hikaye yazarları istihdam ediyor) derinlemesine götüren yeni belgesel dizisi WWE: Unreal da var. İlk sezon, geçen Nisan ayında Las Vegas'ta düzenlenen WrestleMania 41'e kadar geçen ayları ve haftaları konu alıyor. WWE'nin içerik sorumlusu ve fiili şov sorumlusu, kendisi de Triple H adıyla birçok kez şampiyon olan Paul Levesque'nin dizide belirttiği gibi, "perdeyi aralıyor".

" "WWE için Hayatta Kalma Sürüşü " açıkça asansör konuşmasıydı WWE: Gerçek dışı , Greg Whiteley'nin ( Güreşçiler , Amerika'nın Gözdeleri: Dallas Kovboyları Amigo Kızları ) serpiştirilmiş hali ve senaryosuz spor dramalarından oluşan külliyatı. Kayfabe duvarları yıllar içinde tuğla tuğla yıkıldı, ancak Unreal , tarihi yıkımını, en azından önceki yönetim döneminde, birçok hayranın asla mümkün olacağını düşünmediği bir ölçekte gerçekleştiriyor. Güreş maçları önceden belirlenmiş olsa da - "kazananlar" önceden belirlenir - ve Formula 1 yarışlarındaki gibi öngörülemez değildir. Başarı, güreş hayranlığıyla kazanılan santimler ve kaybedilen mesafelerle belirleniyor. "Etkili pozisyonlarda olmak için sürekli iyi performans göstermeniz gerekiyor," diyor John Cena (şu anda tarihi 14. şampiyonluğuyla WWE Şampiyonu) ikinci bölümde. "Bir noktaya geliyorsunuz, sizi ayıran ve öne çıkaran şey desibel puanları oluyor."

WWE: Unreal, küfür ve yüceliğin kesiştiği noktada duruyor ve sektörün eski muhafızları tam da beklediğiniz gibi tepki veriyor. Güreş dünyasındaki birçok işi arasında yönetmen ve senarist gibi bir şey olan "booker"lık da bulunan Jim Cornette var. Cornette için WWE: Unreal, güreşin kutsal ineklerinin güneşte çürüyen leşler olduğunun kanıtı. Unreal'ın duyurulmasının ardından Nisan 2025'te podcast'inin bir bölümünde uzun ve bitkin bir iç çekişle "İşler bu noktaya geldi," dedi. "Bu lanet olası yazarları veya odalarını görmek istemiyorum ve başka kimsenin de görmesini istemiyorum. Çünkü bu çok utanç verici." Cornette, WWE'nin devasa yıldızlarının, "zayıf" yazarların söylediklerini yapan "eğitilmiş şempanzelere" dönüştürüleceğini savunuyor.

WWE: Unreal, soyunma odasında geçirdiği kadar yazar odasında da zaman geçiriyor. Şimdiye kadar, WWE'nin hikâye anlatımı merkezinin iç yüzü nadiren görüldü, hatta hayranların düşünce süreçlerine tanıklık edebilmeleri için kaydedilmedi.

Cornette, Kentucky esintili öfkesinde yalnız değil. WWE'nin Instagram hesabında, Cody Rhodes ve Kevin Owens'ın Royal Rumble 2025'teki maçlarında kötü bir nokta hakkında konuştukları klipler gibi Unreal'ı tanıtan paylaşımların yorum bölümü, öfkeli eski kafalı hayranlarla dolu. Bir yorumda, "Yalan söyleyemem, resmi hesaptan kayfabe'nin böylesine bozulduğunu görmek çok hayal kırıklığı yaratıyor," yazıyor. Bir başkasında ise, "Güreşin bir yanılsama, inançsızlığın askıya alınması olması gerekiyor," yazıyor.

The Undertaker ve Kane'in aslında kardeş olduğuna inanarak büyüyen, hayat boyu hayran olan ben, kayabe'yi korumanın, hayranların gizlice halkın güreşi bir sanat formu olarak kabul etmesini istediği şeyle nasıl hiç çelişmediğine şaşıyorum. Shakespeare oyunlarından HBO Pazar programlarına kadar, senaryolu eğlence programları izleyen hiç kimse, olup bitenlerin gerçek olduğuna dair bir yanılgıya kapılmıyor. Pedro Pascal, The Last of Us'ta öldürülmedi , tıpkı Fantastik Dörtlü'de esnek uzuvlarının olmaması gibi. Yazarların, yönetmenlerin ve oyuncuların yaratıcı kararları hakkında onlardan bilgi almak, anlattıkları hikâyeye kendimizi kaptırmamızı engellemez. Aksine, hikâyeyi zenginleştirir ve biz izleyicilerin, tutkuyla bağlı olduğumuz sanat eseri hakkında daha fazla şey öğrenmemizi sağlar.

Kayfabe, cebimizde süper bilgisayarlar taşımadığımız zamanlarda işletmeyi korumanın bir yoluydu. Son nefesleri çoktan, maçlar bingo salonlarından çıkıp arenalara ve stadyumlara taşındığında verildi. Ric Flair, abartılı kişiliğinin illüzyonunu satmak için mütevazı servetini limuzinlere ve Rolex'lere harcadığında öldü. Aralarında Triple H'in de bulunduğu sıkı sıkıya bağlı WWF güreşçileri, karakterleri ezeli düşmanlar haline geldiğinde Madison Square Garden'da iki meslektaşına veda ettiğinde öldü. Reality TV ve Mark Zuckerberg, kayfabe'nin ölümünde hayranların kendileri kadar suç ortağıdır; her birimiz güreşin bir hayal ürünü olduğunu sessizce kabul etmiş ama her ne sebeple olursa olsun gözlerimizi ondan ayıramadığımız için izlemeye devam etmiştik.

WWE: Unreal'ın dehası burada yatıyor. Kayfabe'yi öldürmüyor, onu yeniden yaratıyor. Unreal'ı besleyen gaz, bir güreşçinin bedeni ve iradesi seyircinin duygusal durumuyla buluştuğunda ne olacağının belirsizliğidir. Bu, WWE'nin yazar kadrosunun bile yapay olarak yaratamayacağı bir senaryo. WWE, John Cena ve Roman Reigns gibi isimlerle kendi kendine çözdüğü gibi, kimse seyirciye kimi sevip kimi nefret edeceğini söyleyemez. WWE iyi adamlar ("babyfaces") ve kötü adamlar ("heel") yaratabilir, ancak seyirci kahramanlarını seçer. Efsanevi "Stone Cold" Steve Austin, en büyük kötü adam olarak yaratılmıştı; kariyerini güreşin tüm zamanların en büyük kahramanlarından biri olarak geçirdi.

WWE: Unreal'ın dehası, kayfabe'yi gerçekten öldürmesi değil, onu yeni hale getirmesidir. Maçları kimin kazandığı değil, hayranların gönlünü kimin kazandığı önemlidir.

Profesyonel güreşte gerçek kazananlar ve kaybedenler vardır. Bunlar tuşlar veya pes ettirmelerle değil, ringin bir sahne olduğunun tamamen farkında olan seyircinin illüzyona ne kadar kapıldığıyla belirlenir. 2. bölümde, spot ışıkları ikiz kardeşi Jimmy Uso ile takım halinde dövüşen ve 2024'ün sonunda kendi başına hareket eden Jey Uso'nun üzerine düşer. 2025'in başında Unreal'in kameraları çalışmaya başladığında, Jey Uso ateşler içindedir. Seyirci onu sever. Ancak ofis ve yazarlar onu şampiyonluk adayı olarak tanımakta zorlanırlar. Jey Uso ana etkinliğe hazır mı?

2. Bölüm, aynı adı taşıyan maçın (30 kişilik acımasız bir battle royale) galibinin WWE'nin iki dünya şampiyonluğundan herhangi biri için yarışmacıyı belirlediği büyük bir etkinlik olan Royal Rumble'da sona eriyor. Henüz taç giyme anı değil, WWE'nin başrol oyuncusu olarak potansiyel gördüğü kişiyi gösteren bir gösterge. Peki Jey Uso o adam mı? Seyirciler, Hulk Hogan'a yaptıkları gibi Jey Uso'yu izlemek için para ödeyecekler mi? Bölümün doruk noktasında, Jey Uso, John Cena'yı ringin dışına iterek kayfabe hikâye anlatımıyla zafer kazandığında, kalabalığın sağır edici tezahüratları coşkunun sesi ve WWE'nin ihtiyaç duyduğu cevaptı. Elbette, bunu kimse yazamazdı. WWE: Unreal sadece iyi bir iştir.