"Zamanımızın en önemli şairlerinden biri" ilk kez burada yayımlandı

Şair ve çevirmen Jorge Sousa Braga'nın "versiyonları, derlemesi ve tanıtımı" ile Assírio ve Alvim'in iki dilli baskısındaki 'Lamento por uma pedra e outros poetas', WS Merwin'in (1927-2019) 60 yılı aşkın edebi üretimine tanıklık ediyor.

Eser, yazarın 'Dans Eden Ayılar' (1954) ve 'Yeşil ve Canavarlar' (1956) gibi erken dönem eserleri, sonuncusu 'Bahçe Zamanı' (2016) ve seçkin 'Seyahatler' (1994) ve 'Nehir Sesi' (1999) gibi eserleri de dahil olmak üzere en beğenilen 17 kitabından ve Pulitzer ödüllü 'Merdiven Taşıyıcısı' (1970) ve 'Sirius'un Gölgesi' (2009) kitaplarından esinlenerek hazırlanmıştır.

Antolojinin girişinde, "Çağımızın en önemli İngilizce şairlerinden biri" ve "son on yılların en yenilikçilerinden biri" diye okuyoruz; "mükemmel çevirmen, [sadık] ekolojist ve savaş karşıtı aktivist, [...] doğu kültürüne tutkulu ve yeni ve karmaşık olmayan şiirin yetiştiricisi" olarak anılıyor.

Yazar Euripides, Dante ve Sá de Miranda gibi klasikleri, García Lorca, Neruda, Borges, Brodsky, Mandelstam, João Cabral de Mello Neto gibi yazarları çevirdi. Fernando Pessoa hakkında yazdı. Portekiz, Fransa, Londra ve Meksika'daki Chiapas'ta yaşayan gezgindi; Robert Lowell, TS Eliot, Sylvia Plath, Ted Hughes ile yaşayan yazardı.

Merwin, Vietnam Savaşı'na karşı çıkan, Afrika'daki kurtuluş hareketlerini savunan vatandaştı. Bahçeleri seven ve ormanların yeniden büyümesine yardımcı olan adamdı.

Şubat 1962'de, Angola'da savaşın başlamasından bir yıl sonra, o dönem Luanda'da tutuklu bulunan Agostinho Neto'nun şiirlerinin çevirisi konusunda, Salazar diktatörlüğünün ve Portekiz sömürge gücünün Afrika halkına uyguladığı "alaycı ve vahşi" şiddete, The Nation dergisinin sayfalarında karşı çıktı.

William Stanley Merwin, 30 Eylül 1927'de New York'ta doğdu ve New Jersey ve Pennsylvania eyaletlerinde büyüdü. Presbiteryen bir rahibin oğlu olan dini ilahiler, ona daha çocukken ilk şiirlerini yazma fırsatı verdi.

1944'te Princeton Üniversitesi'ne girdi ve burada eleştirmen RP Blackmur ve şair John Berryman'dan, şair Galway Kinnell ve piyanist Charles Rosen'dan da ders aldı.

Sousa Braga, antolojinin başında yer alan "kısa biyografik-bibliyografik not"ta, Wallace Stevens, Ezra Pound, John Milton ve Percy Shelley'nin onun edebiyattaki kahramanları olduğunu anımsar.

Şiddetsizlik taraftarı olan Merwin, II. Dünya Savaşı'nın sonunda askere alınmasından pişmanlık duyduğunda bir psikiyatri ünitesine yatırıldı. Serbest bırakıldıktan sonra askerlik hizmetine uygun olmadığı ilan edildi, ancak Princeton'a geri döndü ve 1947'de derecesini tamamladı. Mezuniyet töreninde, çatışmada ölen devamsız öğrencilere bir şiir okudu.

O yıl, vatana ihanet davasından sonra psikiyatri hastanesinde yatan Ezra Pound'u ziyaret etti. 'Cantos'un yazarı ona şiir hakkında hayatının tavsiyesini verdi: Ozanları çevirmesi - "Tohumları oku, dalları değil."

Ve öyle de yaptı. Occitania geleneğine girdi, 'Roland'ın Şarkısı'nı İngilizceye çevirdi ve Portekizli ozanlar Pero Moego, João de Guilhade ve Nuno Fernandes Torneol'u tercüme etti.

1940'ların sonlarında, hamal olarak yaptığı iş onu Portekiz kraliyet ailesine götürdü. 1949'da Lousã belediyesindeki Serpins çiftliğine yerleşti ve bu deneyimini anılarında anlattığı 'Summer Doorways' (2006) adlı eserinde Coimbra'ya yaptığı ziyaretleri anlattı.

"Neredeyse hiç araba yoktu, sadece birkaç harap kamyon [...]. Tekrar tekrar, yankılanan Arnavut kaldırımlı ara sokaklarda yürürken, Avrupa'da, Avrupa'da olduğum aklıma geldi -- etrafımdaki eşekler ve bıçak bileyiciler kadar elle tutulur bir gerçek, felaketle sonuçlanan suskunluğum kadar kesin, ama kaçtığımı keşfetmişim gibi inanması zor bir gerçek."

Avrupa onun edebi toprağıydı. 1950'de, 'Ben, Claudius'un yazarı Robert Graves'in oğluna öğretmenlik yapmak üzere Mallorca'ya yerleşti.

Editörlük kariyerine 1952 yılında WH Auden'ın Yale Genç Şairler Serisi'ne seçtiği 'Janus İçin Bir Maske' adlı eseriyle başladı.

Sonraki yıllarda Londra'da ve Fransa'nın güneyinde yaşadı. 1956'da Massachusetts, Cambridge'deki Poets' Theater'dan aldığı bursla Amerika Birleşik Devletleri'ne döndü.

Burada yalnızca şiire odaklanmaya karar verdi. Daha sonra 'Green with Beasts' ve 'The Drunk in the Furnace' (1960) adlı eserlerini yayınladı; bu eserler üslup ve tematik bir değişimi müjdeliyordu. O zamanlar, New York Times yazılarının "hamlığını, insanlığını ve aciliyetini" vurgulamıştı.

1960'larda 'The Moving Target' (1963) ve 'The Lice' (1967) ile açık biçimler ve metrik düzensizlik ortaya çıktı. Merwin, noktalama işaretlerinden vazgeçmesine olanak tanıyan dizelerin karakteristik zincirlemesini ve sözdizimsel askıya almayı öne sürdü.

Bu çıkmaz, ona ilk Pulitzer Şiir Ödülü'nü kazandıran ve gelirini Vietnam Savaşı'na karşı hareketlere bağışladığı 'Merdiven Taşıyıcısı' adlı eserinde ortaya çıkar.

1976'da Hawaii'ye taşındı ve 2019'daki ölümüne kadar burada yaşadı ve Merwin Conservancy adlı vakfı aracılığıyla yağmur ormanının restorasyonunu üstlendi.

Sonraki eserlerinde, 'Pusula Çiçeği' (1977), 'Elin Açılması' (1983) ve 'Yağmur ve Ağaçlar' (1988) gibi şiirlerinde doğa dünyasıyla ilişkisini vurgular.

30 şiir kitabı, öykü, tiyatro, anı gibi 50'den fazla başlığa sahip bir bibliyografyası bulunan WS Merwin'in kariyeri defalarca takdir edildi: 'Göç' (2005) ona Ulusal Kitap Ödülü'nü kazandırdı, 'Seyahatler' (1993) Lenore Marshall Ödülü'nü, 1968'den beri hayatı boyunca topladığı 'Seçilmiş Çeviriler' (2013) ona Harold Morton Ödülü'nü kazandırdı.

Jorge Sousa Braga, 'Lamento por uma pedra'nın açılışında, Merwin'in "palmiye ağaçları diken şair" olduğunu gerçek ve mecazi anlamda yazıyor. Ve yazardan alıntı yapıyor: "Dünyanın son gününde/ Bir ağaç dikmek istiyorum/ Meyve vermesi için değil/ [...] İlk kez yere inen ağacı istiyorum."

Ayrıca Okuyun: Évora 2027 Programı Şubat'ta Başlıyor. 2026'nın Sonunda Duyurulacak