Oto prawdziwy powód, dla którego starsi ludzie postrzegają kolory inaczej

Badanie pupillometrii kolorowej, w którym wzięło udział 17 zdrowych młodych dorosłych w wieku 27 lat i 20 zdrowych starszych dorosłych w wieku 64 lat, przeprowadzono w ciemnym pomieszczeniu, gdzie na czarnym tle wyświetlano 26 cyfrowych obszarów kolorowych.

Każda próba zaczynała się od wyświetlenia szarego ekranu na czarnym tle na pięć sekund, po czym następował kolorowy ekran.

Test miał na celu ocenę zdolności uczestników do postrzegania zmian jasności i nasycenia eksperymentalnych bodźców kolorystycznych w obrębie każdej kategorii kolorów (fioletowego, niebieskiego, zielonego, żółtego, czerwonego i skali szarości), a także nasycenia kolorów lub podobnej jasności różnych kolorów.

Wszyscy uczestnicy uzyskali 100% punktów w Skali Dopasowywania Kolorów, nowatorskim, 12-elementowym zadaniu dotyczącym percepcji kolorów, opracowanym jako rygorystyczne zadanie kontroli percepcji wzrokowej na niskim poziomie, służące ocenie podstawowego postrzegania kolorów.

„U osób starszych stwierdzono wrażliwość na oś niebieską i żółtą, ale słabsza reakcja źrenic na nasycenie barw występuje głównie na osi zielonej i purpurowej.

Wyniki badań dostarczają dowodów fizjologicznych na to, że percepcja kolorów słabnie wraz z wiekiem, co ma istotne implikacje dla praktyk i interwencji opartych na kolorach w kontekście zdrowego starzenia się i zaburzeń neurodegeneracyjnych u osób w podeszłym wieku.

Podsumowując, „Kolory nie są stałymi ani jednolitymi wrażeniami z powodu złożonych interakcji między naturalną zmiennością fotoreceptorów czopków siatkówki, czynnikami środowiskowymi, dynamiką przetwarzania neuronalnego i wpływami psychospołecznymi. Ta złożoność bardzo utrudnia badanie relacji między fizycznymi właściwościami kolorów a tym, jak ludzie je postrzegają”.