Zmarła Isabel Pisano, aktorka, pisarka, dziennikarka, wdowa po Waldo de los Ríos i kochanka Jasera Arafata.

Aktorka, pisarka i dziennikarka Isabel Pisano zmarła w poniedziałek 25 sierpnia w wieku 77 lat w luksusowej rezydencji w Madrycie , gdzie przez kilka lat była pod opieką, gdyż cierpiała na chorobę Alzheimera .

Pisano urodziła się w Montevideo (Urugwaj) w 1948 roku i przez dziesięciolecia mieszkała w Hiszpanii. Po raz pierwszy zagrała w filmie Pampa Salvaje (1966) w reżyserii Hugo Fregonese z muzyką Waldo de los Ríos , którego wkrótce potem poślubiła.

Nie minęło dużo czasu, zanim opuściła współpracę ze sławnym argentyńskim pianistą i kompozytorem, by udać się do Rzymu i rozpocząć karierę jako artystka. Współpracowała z Federico Fellinim w filmie Casanova (1974), a będąc już w Hiszpanii, zagrała w filmie Bigas Lunas w Bilbao (1978), w którym zagrała prostytutkę uwikłaną w obsesje Leo .

Odcisnął swoje piętno także na kinie u boku Leopoldo Torre Nilssona w Boquitas pintadas (1978), u Leóna Klimowskiego w Traumie (1978), u Diego Santillana w Una sombra en la oscuridad (1979) czy u Gonzalo Garcíi-Pelayo w awangardowym, destabilizującym filmie Corridas de alegría (1982).

Madryckie Stowarzyszenie Prasowe (APM), za pośrednictwem swojego profilu na portalu społecznościowym X, określiło ją mianem osoby, która „przełamała schemat”. Prawda jest taka, że ​​aktorstwo nie wystarczyło Isabel Pisano, która postanowiła wejść do świata literatury. Najpierw jako korespondentka wojenna , relacjonując liczne konflikty w Palestynie, Czadzie, Libanie i Bośni dla różnych mediów, w tym EL MUNDO i magazynów. W 1993 roku była jedyną dziennikarką zaangażowaną w bombardowania Mosulu i Basry w Iraku.

Została odznaczona medalem hiszpańskiego Ministerstwa Kultury, a Stowarzyszenie Czasopism Informacyjnych wybrało ją „ najlepszą dziennikarką roku 2002 ” za jej reportaże międzynarodowe w magazynie Marie Claire .

Jego twórczość literacka również wywarła ogromny wpływ, zyskując popularność dzięki publikacji „Yo puta ” (2001), międzynarodowego bestsellera , w którym brał udział jako scenarzysta, oraz „Yo terrorista ” (2004). Swoimi doświadczeniami z Waldo de los Ríos dzielił się również na łamach „ El amado fantasma ” (2002).

Niewątpliwie jednak zyskała światową sławę jako kochanka Jasera Arafata . W 1991 roku palestyński przywódca poprosił dziennikarkę, aby została z nim na zawsze, ponieważ przypominała mu kobietę, którą stracił w zamachu. Z tego związku powstały dwie książki: „Sam na sam z Arafatem” (1997) i „Jaser Arafat: Pasja przywódcy” (2006). Jej najnowszym dziełem jest „Papirus Sept” (2009), dzieło historyczne.

Jej osobowość, która nadal przełamywała schematy, doprowadziła ją do udziału w drugiej edycji reality show Gran Hermano VIP (2005), z którego została wyrzucona jako siódma osoba po 56 dniach wspólnego mieszkania.

Wśród jego innych nagród warto wymienić wyróżnienie specjalne jury nagrody Ilaria Alpi RAI z 1997 roku , nagrodę miasta Walencja oraz wyróżnienie honorowe ARi z 1999 roku . Był członkiem-założycielem Aix-en-Péré w Brukseli, wraz z laureatami Pokojowej Nagrody Nobla Pérezem Esquivelem i Al Baradeim , laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury José Saramago oraz prezesem Sieci Voltaire, Thierrym Meyssanem .