Eksperci od Południowego Zachodu: Kim był Lou Nouste Léon?

SERIA LETNIA - (12/20) Léon Bérard, niezwykle utalentowany polityk, ale pozbawiony wizjonerskiego geniuszu, był obiektem marzeń międzywojennych karykaturzystów ze względu na swój wydatny nos

Prawnik, akademik i polityk Léon Bérard, urodzony w Sauveterre-de-Béarn, był kilkakrotnie ministrem oświaty publicznej, najpierw w gabinecie Clemenceau, a następnie Poincarégo. W 1921 roku dekretem wprowadził obowiązek nauki łaciny od szóstej klasy.

Został wówczas brutalnie zaatakowany, zwalczany jako obrońca „kasty burżuazyjnej”, między innymi przez Georges’a Leygues’a z Lot-et-Garonne. Był liberałem, umiarkowanym katolikiem o poglądach centroprawicowych. Ogromny spór o obowiązek używania łaciny trwał dwa lata, napędzając „jedną z najdłuższych debat, jakie kiedykolwiek toczyły się w Izbie [Deputowanych]”, jak donosił autor Pierre Arette-Lendresse.

Archetyp polityka ^III Republiki, niezwykle utalentowanego, lecz pozbawionego wizjonerskiego geniuszu, zawdzięcza swój przydomek „Lou nouste Léon” przemówieniom wygłaszanym w dialekcie berneńskim. W okresie międzywojennym był popularnym obiektem zainteresowania karykaturzystów ze względu na swój wydatny nos.