Po wykryciu asteroidy 2024 YR4 zarejestrowali inne obiekty zmierzające w kierunku Układu Słonecznego

Po zidentyfikowaniu meteorytu 2024 YR4 i rozważeniu możliwości, że jego trajektoria przetnie trajektorię Ziemi w 2032 r., na początku lutego naukowcy wykryli serię obiektów gwiazdowych zbliżających się z pobliskiej galaktyki.

Środowisko kosmiczne charakteryzuje się ciągłym ryzykiem, a powstawanie i niszczenie ciał niebieskich jest stałą rzeczywistością, która ma wpływ również na naszą planetę.

Chociaż zarówno NASA, jak i Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) podały, że prawdopodobieństwo zderzenia 2024 YR4 jest niskie , naukowcy z University of Western Ontario w Kanadzie zwrócili uwagę, że Alfa Centauri „mogła wysłać” tutaj nieznany materiał.

Według badania przeprowadzonego przez astrofizyków Cole'a R. Gregga i Paula A. Wiegerta, obecnie krąży po Ziemi ponad milion niezidentyfikowanych obiektów pochodzących z tego pobliskiego układu gwiezdnego, a liczne z nich znajdują się w naszym Układzie Słonecznym.

Naukowcy ustalili, że oddziaływania grawitacyjne w gwiazdozbiorze Alfa Centauri — składającym się z gwiazd Alfa Centauri A, B i Proxima Centauri — powodują tak znaczącą wymianę energii między gwiazdami i planetami, że skutkuje to wyrzucaniem skał do naszego środowiska.

(Ciekawostka: Asteroida 2024 YR4 może spaść na terytorium Kolumbii ).

W 2017 roku w systemie zarejestrowano pojawienie się 100-metrowego obiektu niepochodzącego z żadnego lokalnego źródła i nazwano go Oumuamua. Na podstawie analizy przeprowadzonej przez kanadyjskich naukowców wysunięto przypuszczenie, że ciało niebieskie przebyło trasę z Alfa Centauri, pokonując dystans 4,25 roku świetlnego.

Szacuje się, że dotarcie tego typu materiału do celu może zająć nawet 10 milionów lat. Następnie materiał ten zostaje uwięziony w Obłoku Oorta, lodowym regionie wyznaczającym granice Układu Słonecznego.

Ponieważ przy użyciu najnowocześniejszej technologii teleskopowej możliwe jest wykrycie zaledwie jednego na milion takich obiektów, rozróżnienie ich jest wyzwaniem.

W analizie specjaliści stwierdzili: „Chociaż dojrzałe układy gwiazd prawdopodobnie wyrzucają mniej materii niż te w latach formowania się planet, obecność wielu gwiazd i planet zwiększa prawdopodobieństwo grawitacyjnego rozproszenia członków jakiegokolwiek pozostałego rezerwuaru planetozymali, podobnie jak asteroidy lub komety są obecnie wyrzucane z naszego układu słonecznego”.

Ustalono również, że obiekty te mogą mieć różną wielkość – od mikrocząsteczek do dużych skał. Szacuje się, że każdego roku na Ziemię trafia około 10 międzygwiazdowych meteorytów z Alfa Centauri.

Szacuje się, że struktura gwiazdy zbliży się do naszego układu w ciągu 28 000 lat, co może doprowadzić do niespotykanej dotąd wymiany międzygwiezdnej.

W tym wydłużonym okresie naukowcy będą mieli okazję przeanalizować pojawiające się zachowania, chociaż wystąpienie skutków na dużą skalę na Ziemi będzie odległe o kilka tysięcy lat.

Ponadto oczekuje się, że podejście to pozwoli na pozyskanie cząstek zawierających materię organiczną pochodzącą z planet Alfa Centauri, a dane te mogą dostarczyć istotnych informacji o możliwości istnienia życia podobnego do tego na Ziemi.

Naukowcy doszli do wniosku: „Głębokie zrozumienie mechanizmów, dzięki którym materia może być przenoszona z Alfa Centauri do Układu Słonecznego, nie tylko pogłębia naszą wiedzę na temat transportu międzygwiezdnego, ale także otwiera nowe możliwości eksploracji wzajemnych powiązań między układami gwiezdnymi i potencjału wymiany materii w całej galaktyce”.

The Nation (Argentyna) / GDA.

*Treść ta powstała przy pomocy sztucznej inteligencji, na podstawie informacji opublikowanych przez La Nación (GDA) i została sprawdzona przez dziennikarza i redaktora.