Strach przed polityką: Dlaczego kobiety często boją się rozmawiać o polityce?

Friedrich Merz, kandydat CDU/CSU na kanclerza, ostatnio podejrzewał, że Robert Habeck jest tak popularny wśród kobiet, ponieważ uważają go za atrakcyjnego. Na pytanie, na co polityk powinien zwrócić uwagę, aby zdobyć głosy kobiet, lider CSU Markus Söder odpowiedział: „To nie jest konkurs piękności”. Co oznaczają te uwagi? Że kobiety nie mają pojęcia o polityce i interesują się tylko wyglądem zewnętrznym. Niestety, ten mizoginistyczny obraz jest tak głęboko zakorzeniony w społeczeństwie, że często nie ufamy sobie na tyle, by wyrażać nasze opinie, jeśli chodzi o kwestie polityczne. Mamy tak wiele do powiedzenia...

Kobiety i polityka: związek strachu?

Kobiety zbyt często niechętnie podnoszą głos w kontekście społeczno-politycznym, czy to podczas lunchu z kolegami, czy przy kawie z rodziną. Jeśli zapytasz ich dlaczego, często usłyszysz: Boją się, że kogoś urażą, że za mało wiedzą, że powiedzą coś niewłaściwego.

Ja również znam ten strach przed polityką z kręgu moich znajomych i często obserwowałam, że gdy tylko pojawiają się pewne tematy, nagle zaczynają mówić głównie mężczyźni. Ale czy oni naprawdę wiedzą lepiej? Wątpię. Podobnie jak założenie, że kobiety są mniej zainteresowane polityką. Stoją za tym bariery strukturalne.

„Historycznie głęboko zakorzenione stereotypowe przypisywanie ról z pewnością odgrywa w tym rolę” – wyjaśnia psycholog społeczny, prof. dr. Julia Becker z Uniwersytetu w Osnabrück. „Wtedy mężczyźni pracowali - i zajmowali się polityką - a kobiety zajmowały się domem i dziećmi. Dziś jest inaczej, ale kobiety nadal wykonują więcej prac opiekuńczych. Jeśli spojrzymy na obecne zabawki dla dzieci, zobaczymy Lego „dla dziewczynek” - które dotyczy tematów takich jak przyjaźń i domki dla lalek, oraz Lego „dla chłopców” - które dotyczy wielkiego świata, przygód, broni i niebezpiecznych zwierząt. Te przydziały ról nadal mają wpływ. W ten sposób kształtują się różne zainteresowania i oczekiwania”.

Socjalizacja dziewcząt i chłopców nie tylko prowadzi do rozwijania u nich różnych zainteresowań, ale także do tego, że dziewczęta podświadomie uczą się: nauk ścisłych, matematyki, a nawet polityki? To raczej dla chłopców. W rezultacie kobiety rzadziej pracują w tych obszarach. Osoby tam pracujące często doświadczają dyskryminacji i stykają się ze stereotypami, które osłabiają ich pewność siebie i utrudniają awans zawodowy. Ostatecznie oczekiwania są wysokie, a strach przed popełnieniem błędu wyraźny, co wytwarza dodatkową presję.

Wyraźny przypadek syndromu oszusta

Debata polityczna często dotyczy opinii – i konfliktów. Co sądzisz o A? Co powiesz B? A potem jest dyskusja. W porównaniu z mężczyznami kobiety czują się w takich sytuacjach mniej komfortowo, ponieważ mają wobec siebie większe wymagania. „Uważają, że mogą mieć wpływ na dyskurs polityczny tylko wtedy, gdy mają dojrzałe stanowisko w danej sprawie” – potwierdza Julia Becker. „Ale są konflikty, w których wiele osób być może nie wie, jak się ustawić, lub jest niejednoznacznych, na przykład w kwestii dostaw broni”. Z tego wynika, że ​​wolą nic nie powiedzieć, niż powiedzieć coś błędnego.

Becker nazywa to klasycznym przypadkiem syndromu oszusta. „Ludzie czują się niekompetentni, nawet gdy odnoszą sukcesy w swojej karierze. Uważają, że oszukiwali, aby osiągnąć sukces i tak naprawdę na niego nie zasługują”. Syndrom oszusta dotyka częściej kobiety niż mężczyzn. „Kobiety znacznie częściej niż mężczyźni niedoceniają swoich zdolności i umiejętności, podczas gdy mężczyźni częściej je przeceniają” – potwierdza psycholog. Jest to widoczne w wielu dziedzinach życia społecznego, w których dominuje płeć męska, np. w motoryzacji, nauce czy polityce.

Konflikty często dotyczą dominacji i reprezentacji. Powodem, dla którego ogólnie uważamy, że kobiety są gorszymi kierowcami, jest to, że tak nas nauczono. Kobiety czują się mniej komfortowo w dyskursie politycznym, ponieważ często nie jesteśmy w nim uwzględniane i nie pozwalamy sobie na wyrażanie swoich opinii. A podwaliną tego wszystkiego jest patriarchat: mężczyźni niechętnie usuwają się w cień i nie chcą zrobić miejsca kobietom. Którzy wolą dominować, aby zapewnić sobie pozycję i przywileje.

Kobiety muszą inaczej się prezentować w męskim świecie

Nina Poppel zna problem. Influencer studiował nauki polityczne, jednak przez długi czas był bardzo nieśmiały, jeśli chodzi o komentowanie kwestii politycznych. Przyznaje BRIGITTE: „Po prostu nie chciałam nikogo urazić”. Aby pokazać się w bardzo męskim otoczeniu, w czasie studiów udawała „cool” i na przykład w obecności mężczyzn twierdziła, że ​​nie jest jej potrzebny kobiecy parytet. Może to zrobić sama. „Byłam typową dziewczyną, która wybiera tylko to, co najlepsze” – mówi Poppel.

Skąd się to wzięło? Kiedy kobiety chcą być silne i unikać okazywania swoich emocji i wrażliwości, dzieje się tak dlatego, że powiedziano im, że to jedyny sposób na osiągnięcie sukcesu. „Nigdy nie nosiłam sukienek i spódnic, ani nawet koloru różowego, ponieważ chciałam pasować do „męskiego świata”. Myślę, że wiele kobiet boi się znaleźć swoje miejsce w zdominowanym przez mężczyzn świecie polityki”.

Dlatego Nina Poppel wyjaśnia politykę na swoim kanale na Instagramie. Łatwy w odbiorze i zrozumiały. Ich celem jest zniesienie u kobiet strachu przed dyskursem politycznym. Szczególnie ważne jest, aby kobiety znalazły dostęp do polityki, gdyż patriarchalne struktury rodzą inne interesy. „Mężczyźni bardziej interesują się kwestiami ekonomicznymi, a kobiety ochroną środowiska, zrównoważonym rozwojem i równością” – mówi Poppel.

Brak zrozumienia i uczestnictwa to nie są problemy, które należy przerzucać na jednostki. Uważa, że ​​błąd leży raczej w tym, że w szkołach jest za mało edukacji politycznej i że polityka nie jest nauczana w sposób wystarczająco zrozumiały, by dotrzeć do szerokiego grona odbiorców. „Żyjemy w demokracji i ważne jest, aby jak najwięcej osób brało udział, dyskutowało i wymieniało się pomysłami” – powiedział Poppel.

Niestety, w polityce wciąż brakuje reprezentacji. Pilnie potrzebujemy więcej przykładów kobiet takich jak Heidi Reichinnek czy Ricarda Lang. Które są odważne i nieustraszone i które nie ukrywają, że musiały pokonać dodatkowe kilometry, bo są kobietami. Nie tylko po to, by wstrząsnąć elitarnymi, zdominowanymi przez mężczyzn kręgami politycznymi, lecz także po to, by stworzyć potencjał identyfikacyjny „normalnych” kobiet w życiu codziennym. Potrzebujemy więcej głosów krzyczących głośno: „Kobiety, odważcie się mówić, co myślicie!” Postanowiłam, że od tej pory będę częściej dawać wyraz swojej wewnętrznej Heidi.

Brygida

#Tematy