Arbeidskosten en tarieven voor betalers drukken nog steeds op de marges van aanbieders

CFO's in de gezondheidszorg verwachten in 2025 minimale financiële winsten, aangezien hoge arbeidskosten en onvoldoende betalingstarieven grote obstakels blijven, zo blijkt uit een enquête die vorige week is gepubliceerd door financieel softwarebedrijf Strata Decision Technology .

De gegevens zijn gebaseerd op enquêteantwoorden van meer dan 100 financiële professionals die werkzaam zijn bij zorgaanbieders. Uit de enquête bleek dat 44% van de respondenten verwacht dat de operationele marges van hun organisatie dit jaar ongeveer hetzelfde zullen blijven als vorig jaar, terwijl 36% verwacht dat ze zullen stijgen en 14% verwacht dat ze zullen dalen.

De meeste respondenten noemden de hoge kosten voor arbeid en werving als een groot probleem.

"De belangrijkste reden hiervoor zijn hogere lonen en een uitdagende wervingsomgeving na de pandemie. Hoewel de industrie als geheel is begonnen om verder te kijken dan de focus op pandemie-specifieke gevolgen, is arbeid een gebied waar de pandemie nog enige tijd zal blijven hangen vanwege de verhogingen die we zagen in basislonen en -voordelen in 2020 tot 2022", aldus Alina Henderson, Strata's vice president of healthcare solutions.

De pandemie eiste een catastrofale fysieke en mentale tol van frontliniepersoneel en veel zorgaanbieders zagen hun vaste personeelsbestand afnemen. Werknemers die vertrokken, deden dat vooral vanwege een verlies aan moraal of omdat ze naar een uitzendbureau met hogere uurtarieven gingen, merkte Henderson op. Als reactie hierop verhoogden veel zorgaanbieders hun basissalarissen en voordelen om vaste dienstverbanden te stimuleren.

Henderson wees er ook op dat frontliniemedewerkers concurrerende werkgelegenheidsopties hebben buiten de gezondheidszorg. Dit betekent dat ze nu op zoek zijn naar meer niet-salarisvoordelen, zoals welzijnsstipendia en flexibele schema's, en dat ze hogere salarisverwachtingen hebben vanwege de stijgende inflatie, zei ze.

Betalerstarieven zijn een andere belangrijke factor die financiële stress veroorzaakt bij aanbieders. Henderson merkte op dat er een lange geschiedenis is van aanbieders die te maken hebben met een onevenwicht in onderhandelingsmacht tussen hun managed care-teams en verzekeraars.

"Dit kwam vaak door een verschil in middelen die beide partijen konden besteden aan de inspanning — verzekeringsmaatschappijen hadden vaak bredere toegang tot marktgegevens en grotere teams, waaronder actuarissen als experts in gebruik, om hun onderhandelingsvoorwaarden te informeren. Aan de andere kant, terwijl aanbieders zich uitgebreid richten op inkomstencyclusstatistieken zoals AR-timing en weigeringen, hadden veel managed care-teams tot voor kort geen toegang tot nauwkeurige en gedetailleerde kosten-, markt- en benchmarkgegevens, of het vermogen om de impact van contractwijzigingen te projecteren," merkte ze op.

Zorgaanbieders beginnen steeds meer van deze datasets te analyseren, maar tegelijkertijd breiden betalers hun mogelijkheden uit met nieuwe AI-mogelijkheden die hun wendbaarheid vergroten en hen vaak helpen meer claims af te wijzen , benadrukte Henderson.

Ze zei dat veel aanbieders klaar zijn om 2025 in te gaan en optimaal gebruik te maken van hun data.

"Hoewel er veel data is en analyseoplossingen steeds flexibeler worden om tegemoet te komen aan de behoeften van verschillende eindgebruikers, beginnen veel organisaties de kracht van geïntegreerde data in hun financiële en prestatiemanagementplatforms te beseffen. Hoewel het bijvoorbeeld een nuttige activiteit is om routinematig kosten van zorgdata te beoordelen om gebruikstrends te begrijpen, komt er extra waarde uit het gebruik van die data om groei- of consolidatieplannen te informeren en de impact van de winst- en verliesrekening te modelleren", legt Henderson uit.

Over het algemeen proberen zorgverleners de overstap te vermijden van ‘rijk aan data, arm aan informatie’ naar ‘rijk aan informatie, arm aan inzichten’, zo verklaarde ze.

Foto: JamesBrey, Getty Images