Wat moet iemand die vanwege ziekte niet kan vasten, doen volgens het Directoraat voor Godsdienstzaken?
De fidyah is voor degenen die niet kunnen vasten vanwege gezondheidsproblemen of andere geldige excuses. Degenen die niet kunnen vasten, moeten voor elke dag die ze missen een bepaald bedrag aan losgeld betalen. Hoeveel losgeld moeten degenen die niet kunnen vasten, betalen? Hier volgen de verklaringen van het Presidium voor Religieuze Zaken over dit onderwerp…
KAN DE VASTENSCHULD WORDEN BETAALD DOOR RANSY TE BETALEN?
Vasten fidyah is een praktijk die alleen geldig is voor ouderen die het zich niet kunnen veroorloven om te vasten en voor zieken die geen hoop op herstel hebben.
Gevaarlijk. De gebruiken van de Profeet (vrede zij met hem) en zijn metgezellen laten zien dat de uitdrukking "degenen die moeite hebben met vasten" in vers 184 van Soera Al-Baqarah ook deze mensen omvat. Daarom is er geen verplichting om fidyah te betalen voor degenen die in staat zijn om te vasten of die niet kunnen vasten vanwege een tijdelijke handicap (Bukhari, Tafsir (Baqarah), 26 [4507]; Muslim, Siyam, 149-150 [1145]).
HOE BETAAL JE DE SCHULD VAN HET ONVERBROKEN VASTEN?
Mensen die zonder excuus niet vasten, moeten de gemiste vastendagen inhalen en berouw tonen.
Volgens de Hanafitische stroming moeten degenen die niet in staat zijn om te vasten en fidyah te betalen, de gemiste vastendagen inhalen als ze later weer in staat zijn om te vasten. Het vooraf betaalde losgeld heft de schuld van het vasten niet op (Kāsānī, Bedāī', 2/105; Merğinānī, el-Hidāyah, 1/124).
WAT IS LOSPRIJS?
Losgeld is de prijs die betaald wordt om iemand te redden uit de moeilijkheden waarin hij zich bevindt. Als religieuze term is het de financiële compensatie die wordt betaald als men niet kan vasten of als men fouten maakt tijdens de bedevaart.
🔴 In de Heilige Koran staat: "Degenen die niet kunnen vasten, moeten een losgeld betalen in de vorm van voedsel voor een arme." (Baqara, 2/184) wordt vermeld. Degenen die niet kunnen vasten vanwege ouderdom of een ziekte waarvan geen hoop op herstel bestaat en die niet de mogelijkheid hebben om de gemiste dag in te halen, moeten dus fidyah betalen voor elke gemiste dag (Sarakhsi, al-Mabsut, 3/100; Ibn Qudamah, al-Mughni, 3/37-39).
Takvim
