Mode is officieel een schattig-overload geworden

Style Points is een column over hoe mode en de rest van de wereld met elkaar verbonden zijn.

De nieuwste it-accessoire is geen strakke oosterse tas of een virale schoen. Het is iets veel speelsers: een pop met pluizig haar die aan de arm van een model bungelt op de catwalk, of een knuffelkonijn dat zo nonchalant vastgehouden wordt als een Le Teckel. Voor herfst 2025 werden deze ondeugende accessoires uitgeroepen tot het meest verrassende fenomeen op de catwalk. Bij Fendi verschenen ze in de vorm van Cabbage Patch Kids-achtige poppen, terwijl Kenzo en Simone Rocha van knuffels tassen en kleding maakten. En bij Coach presenteerde Stuart Vevers konijnenpantoffels en een menagerie van diverse schattige beestjes op de catwalk. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de trendy Labubu-poppen die de hele modemaand door aan designertassen slingerden.

Een Labubu maakt een cameo tijdens de Paris Men's Fashion Week.

Ruby Redstone, modehistoricus en auteur van de Substack-nieuwsbrief Old Fashioned, noemt zichzelf al haar hele leven een "supernerdy speelgoedverzamelaar". Voor haar was het verzamelen van speelgoed een kennismaking met de wereld van kunstenaars als Yoshitomo Nara en Takashi Murakami. Normaal gesproken vermijdt Redstone het om met een brede kwast te schilderen wanneer ze de huidige modetrends analyseert. "Ik zeg niet snel: 'We zijn op zoek naar leuke dingen, want de wereld is hard en triest.' Maar ik heb het gevoel dat we ons momenteel in een behoorlijk extreem geval daarvan bevinden," zegt ze. "Hoe moeilijker het politiek wordt, hoe meer iedereen zich aangetrokken voelt tot deze dopamine-opwekkende leuke dingen die we kunnen verkopen. En ik ben er niet boos over. Het is een trend waar ik volledig vrede mee heb, omdat ik er echt blij van word."

Een Fendi BFF-pop op de catwalk van herfst 2025.

Voor Lucy Bishop, specialist in handtassen en mode bij Sotheby's, is de trend "absoluut verbonden met consumenten die escapisme omarmen om zich af te leiden van de druk van het moderne leven. Het kinderlijke comfort dat deze speelse ontwerpen met zich meebrengen, is een welkome afleiding."

Het wordt ook gedreven door de gulzige honger van millennials en generatie Z naar nostalgie, of het nu gaat om de Y2K-revival of diverse trends uit de jaren 90. Redstone merkt op dat ze "opgroeiden met Hello Kitty en UglyDolls, en nu bekijken ze het met een roze bril omdat ze het de eerste keer niet meemaakten of er niet aan mee konden doen – en nu wel." Gedreven door nostalgisch verlangen, kopen mensen ook luxe rages uit het verleden in deze trant, zoals de Fendi Bag Bug-bedel of de Bambi-sleutelhangers van Givenchy. (Als Bishop nog verder teruggaat, wijst hij op de eigenzinnige ontwerpen van Franco Moschino en Jean-Charles de Castelbajac.)

Dit alles lijkt misschien in tegenspraak met de recente focus van de mode op ingetogen luxe, capsulegarderobe en kantoorkleding. Jongeren zijn al seizoenen lang geobsedeerd door er volwassener en verzorgder uit te zien, maar er lijkt een algemene vermoeidheid rond dit idee te zijn ontstaan. Als de totems van de volwassenheid, zoals een eigen huis en een vaste baan, steeds verder buiten bereik komen te liggen, waarom zouden we ze dan niet vervangen door totems uit een onschuldiger tijdperk? (Interessant genoeg merkt Bishop op dat, net zoals we tieners hebben die geobsedeerd zijn door schoonheidsproducten voor volwassenen en uitgebreide huidverzorgingsroutines, "we zien dat consumenten in de twintig, dertig en zelfs veertig geobsedeerd raken door kinderlijke producten. De rollen lijken omgedraaid te zijn.")

Simone Rocha herfst 2025.

Dat gezegd hebbende, herinnert Redstone me eraan dat een voorliefde voor innemende decoratie veel verder teruggaat dan de hoogtijdagen van de Bag Bug. "In de middeleeuwen en de renaissance maakten vrouwen chatelaines, in feite sleutelhangers die je aan je middel kon hangen. Er zaten handige dingen aan, zoals een schaar en een bril." Maar mensen versierden ze nog steeds met sieraden en bedeltjes, zegt ze. "Het idee om kleine bedeltjes toe te voegen die 'een stukje van onze persoonlijkheid laten zien' is essentieel voor de menselijke natuur, maar onze persoonlijkheid specifiek tonen via een plastic speeltje is behoorlijk eigentijds."