De relatie tussen Fatinha Ramos en Frida Kahlo in 16 illustraties.

Het Museum of Modern Art (MoMA), een van de belangrijkste musea voor moderne kunst ter wereld, gevestigd in New York, nodigde Fatinha Ramos uit om mee te doen aan het tijdschrift Drawn to NoMA, een publicatie over kunst, ideeën en cultuur, met stemmen van zowel binnen als buiten het museum.

Onder de titel "Frida and Me by Fatinha Ramos" creëerde de illustrator " een verhaal geïnspireerd op echte gebeurtenissen in ons leven door middel van 16 illustraties", legt ze uit. Het is een reflectie op identiteit, kwetsbaarheid en de stille kracht die pijn omzet in creatie, en weerspiegelt decennia van vergelijkingen die haar in de schaduw plaatsten van een andere kunstenaar: Frida Kahlo. "Mensen vergeleken me met Frida Kahlo, zelfs voordat ik wist wie ze was", zegt illustrator Fatinha Ramos. "Als kind lag Ramos constant in en uit het ziekenhuis. Ik bracht lange periodes in bed door om te herstellen van botbreuken, en tekenen werd mijn uitlaatklep", en wat begon als een terloopse opmerking van de moeder van een ander kind, werd al snel een label dat haar haar hele leven vergezelde. "Ik werd 'de Portugese Frida Kahlo' genoemd en kreeg boeken, sokken en ansichtkaarten van Frida."

Naarmate ze ouder werd, kwamen er meer overeenkomsten naar voren: Ramos en Kahlo ondergingen allebei dezelfde rugoperaties in dezelfde stad; beiden gebruikten medische hulpmiddelen om hun botten te beschermen; haar grootvader en Frida's vader waren portretfotografen... "Maar ik heb geleerd om niet in haar schaduw te staan," zegt Fatinha Ramos, "ik wilde geen versie van iemand anders zijn. Ik wilde helemaal mezelf zijn."

Voor deze deelname gebruikt de kunstenaar uit Aveiro de spiegel als een portaal om het universum van de Mexicaanse kunstenaar te betreden. "De spiegel voelt voor mij als een uitnodiging. De mogelijkheden ervan, tot reflectie en het overschrijden van drempels, zijn de kern van mijn verhaal geworden", zegt ze, eraan toevoegend dat "het ook gaat over het hervormen van de perceptie van handicap. Ik wil afstand nemen van het narratief dat kunstenaars met een handicap transformeert tot symbolen van veerkracht", stelt ze. "Creativiteit ontstaat niet ondanks beperkingen, maar juist erdoorheen. Kunst moet ons wereldbeeld verbreden, en dat geldt ook voor hoe we lichamen zien."

Fatinha Ramos is een bekroonde kunstenaar en illustrator wiens werk varieert van kinderboeken en redactionele illustraties tot muurschilderingen en animaties . In 2017 maakte ze al een boek voor het MoMA , "Sónia Delaunay. A life of color", dat een Global Illustration Award won.

Hij woont en werkt tussen Portugal en België.

Het Museum of Modern Art (MoMA), een van de belangrijkste musea voor moderne kunst ter wereld, gevestigd in New York, nodigde Fatinha Ramos uit om mee te doen aan het tijdschrift Drawn to NoMA, een publicatie over kunst, ideeën en cultuur, met stemmen van zowel binnen als buiten het museum.

Onder de titel "Frida and Me by Fatinha Ramos" creëerde de illustrator " een verhaal geïnspireerd op echte gebeurtenissen in ons leven door middel van 16 illustraties", legt ze uit. Het is een reflectie op identiteit, kwetsbaarheid en de stille kracht die pijn omzet in creatie, en weerspiegelt decennia van vergelijkingen die haar in de schaduw plaatsten van een andere kunstenaar: Frida Kahlo. "Mensen vergeleken me met Frida Kahlo, zelfs voordat ik wist wie ze was", zegt illustrator Fatinha Ramos. "Als kind lag Ramos constant in en uit het ziekenhuis. Ik bracht lange periodes in bed door om te herstellen van botbreuken, en tekenen werd mijn uitlaatklep", en wat begon als een terloopse opmerking van de moeder van een ander kind, werd al snel een label dat haar haar hele leven vergezelde. "Ik werd 'de Portugese Frida Kahlo' genoemd en kreeg boeken, sokken en ansichtkaarten van Frida."

Naarmate ze ouder werd, kwamen er meer overeenkomsten naar voren: Ramos en Kahlo ondergingen allebei dezelfde rugoperaties in dezelfde stad; beiden gebruikten medische hulpmiddelen om hun botten te beschermen; haar grootvader en Frida's vader waren portretfotografen... "Maar ik heb geleerd om niet in haar schaduw te staan," zegt Fatinha Ramos, "ik wilde geen versie van iemand anders zijn. Ik wilde helemaal mezelf zijn."

Voor deze deelname gebruikt de kunstenaar uit Aveiro de spiegel als een portaal om het universum van de Mexicaanse kunstenaar te betreden. "De spiegel voelt voor mij als een uitnodiging. De mogelijkheden ervan, tot reflectie en het overschrijden van drempels, zijn de kern van mijn verhaal geworden", zegt ze, eraan toevoegend dat "het ook gaat over het hervormen van de perceptie van handicap. Ik wil afstand nemen van het narratief dat kunstenaars met een handicap transformeert tot symbolen van veerkracht", stelt ze. "Creativiteit ontstaat niet ondanks beperkingen, maar juist erdoorheen. Kunst moet ons wereldbeeld verbreden, en dat geldt ook voor hoe we lichamen zien."

Fatinha Ramos is een bekroonde kunstenaar en illustrator wiens werk varieert van kinderboeken en redactionele illustraties tot muurschilderingen en animaties . In 2017 maakte ze al een boek voor het MoMA , "Sónia Delaunay. A life of color", dat een Global Illustration Award won.

Hij woont en werkt tussen Portugal en België.

Het Museum of Modern Art (MoMA), een van de belangrijkste musea voor moderne kunst ter wereld, gevestigd in New York, nodigde Fatinha Ramos uit om mee te doen aan het tijdschrift Drawn to NoMA, een publicatie over kunst, ideeën en cultuur, met stemmen van zowel binnen als buiten het museum.

Onder de titel "Frida and Me by Fatinha Ramos" creëerde de illustrator " een verhaal geïnspireerd op echte gebeurtenissen in ons leven door middel van 16 illustraties", legt ze uit. Het is een reflectie op identiteit, kwetsbaarheid en de stille kracht die pijn omzet in creatie, en weerspiegelt decennia van vergelijkingen die haar in de schaduw plaatsten van een andere kunstenaar: Frida Kahlo. "Mensen vergeleken me met Frida Kahlo, zelfs voordat ik wist wie ze was", zegt illustrator Fatinha Ramos. "Als kind lag Ramos constant in en uit het ziekenhuis. Ik bracht lange periodes in bed door om te herstellen van botbreuken, en tekenen werd mijn uitlaatklep", en wat begon als een terloopse opmerking van de moeder van een ander kind, werd al snel een label dat haar haar hele leven vergezelde. "Ik werd 'de Portugese Frida Kahlo' genoemd en kreeg boeken, sokken en ansichtkaarten van Frida."

Naarmate ze ouder werd, kwamen er meer overeenkomsten naar voren: Ramos en Kahlo ondergingen allebei dezelfde rugoperaties in dezelfde stad; beiden gebruikten medische hulpmiddelen om hun botten te beschermen; haar grootvader en Frida's vader waren portretfotografen... "Maar ik heb geleerd om niet in haar schaduw te staan," zegt Fatinha Ramos, "ik wilde geen versie van iemand anders zijn. Ik wilde helemaal mezelf zijn."

Voor deze deelname gebruikt de kunstenaar uit Aveiro de spiegel als een portaal om het universum van de Mexicaanse kunstenaar te betreden. "De spiegel voelt voor mij als een uitnodiging. De mogelijkheden ervan, tot reflectie en het overschrijden van drempels, zijn de kern van mijn verhaal geworden", zegt ze, eraan toevoegend dat "het ook gaat over het hervormen van de perceptie van handicap. Ik wil afstand nemen van het narratief dat kunstenaars met een handicap transformeert tot symbolen van veerkracht", stelt ze. "Creativiteit ontstaat niet ondanks beperkingen, maar juist erdoorheen. Kunst moet ons wereldbeeld verbreden, en dat geldt ook voor hoe we lichamen zien."

Fatinha Ramos is een bekroonde kunstenaar en illustrator wiens werk varieert van kinderboeken en redactionele illustraties tot muurschilderingen en animaties . In 2017 maakte ze al een boek voor het MoMA , "Sónia Delaunay. A life of color", dat een Global Illustration Award won.

Hij woont en werkt tussen Portugal en België.