Madonna: Waren 27 jaar het waard? (★★✩✩✩) en andere albums van de week

MADONNA

★★✩✩✩

ELECTRO-DANCE-POP

WARNER

De zogenaamde koningin van de pop vertoont opnieuw tekenen van leven in haar opnamestudio, maar op een nogal verbeterbare manier. Als dit album haar huidige artistieke moment/interesse moet weerspiegelen, wordt het nog zorgwekkender. Daarbij komt nog de verwachting die ze wekt. De naam Veronica Electronica is een soort artistiek alter ego dat Madonna zelf in 1998 noemde tijdens de promotie van haar buitengewone album Ray of Light , een werk dat een icoon van haar carrière werd en een referentie voor popmuziek in de laatste kwart eeuw (met hits als Frozen , Nothing Really Matters en het gelijknamige album). Het oorspronkelijke plan was om een jaar later (1999) een soort begeleidend album uit te brengen met remixen en enkele outtakes, maar het overweldigende succes van het origineel zorgde ervoor dat het project voor onbepaalde tijd werd uitgesteld.

En nu is ze terug, en ze stelt de verwachtingen teleur, te beginnen met de inhoud, die bestaat uit nieuwe versies van remixen die al bekend waren van de originele singles van 27 jaar geleden. De kern bestaat uit zeven remixen, allemaal op de een of andere manier bekend, plus een demo van Gone, gone, gone , een eerder niet uitgebracht nummer geproduceerd door haar en Rick Nowels (het enige echt originele nummer, samen met de remix van Skin van Peter & Victor). De soundtrack is voorzien van William Orbit, die eerder coproducer was van Ray of Light en hier pop, elektronica en teksten combineert met Peter Rauhofer, Sasha, BT en Victor Calderone.

PAUL WELLER

★★★★✩

Vind El Dorado

POP-ROCK

Parlophone Records

Hoewel Weller zegt dat het “een nieuw album met diep persoonlijke herinterpretaties” is en dat Find El Dorado nog steeds een coversalbum is (hij bracht er in 2004 al een uit, Studio 150 ), is het werk heerlijk om te beluisteren, met invloeden van Noel Gallagher of Robert Plant ( een nummer van Clive ) en nummers als I started a joke van de Bee Gees of Nobody's fool van de Kinks.

KOKOROKO

★★★✩✩

Moeilijke tijden duren nooit lang

JAZZ-AFROBEAT

BROWNSWOOD

Het Londense septet verstevigt zijn nalatenschap ook door subtiel te variëren met hun klankregister. Stond hun debuut "Could We Be More" bol van de Afrobeat, nu putten ze uit de Britse R&B uit de jaren 80, zonder ook maar een greintje van hun status als jazzkunstenaars te verliezen, waarbij ze omhullende vocale harmonieën combineren met vrij rustige klanken.

IRVINE WELSH EN HET SCI-FI SOUL ORCHESTRA ★★★✩✩

MANNEN VERLIEFD

DANCE-SOUL-R&B

PORT SUNSHINE

In lijn met zijn vaak briljante en ondefinieerbare kunst, presenteert de Schotse schrijver zijn nieuwe roman met een titelloos album. Dat album is geen loutere verfraaiing: een klankkussen dat put uit Motown, discoritmes en hedendaagse elektronica en met teksten die Welsh zelf schreef voor de bloederige stemmen van Shaun Escoffery en Louise Marshall.