<i>En zo is het...</i> Seizoen 3, Aflevering 10 Samenvatting: Moederproblemen

Spoilers hieronder.

Enkele van mijn favoriete geluiden ter wereld zijn het fluiten van vogels op lenteochtenden, het piepen van sneakers op tv terwijl mijn vader naar basketbal kijkt, en Steve Brady die "HEYYY, MIRAAHNDUHH!" roept in Sex and the City . David Eigenbergs kenmerkende, soms cartoonachtige, maar onmiskenbaar New Yorkse accent maakt me blij. Stel je dus mijn vreugde voor toen ik plotseling voor het eerst dit seizoen de Long Island-smaak van Miranda's ex-man hoorde in And Just Like That... Het was alsof ik de titelsong van je troostprogramma hoorde – je kunt niet anders dan weten dat je iets bijzonders te wachten staat. Maar al snel na de verrassende entree, in seizoen 3, aflevering 10, verandert Steves stem snel van charmant in ongewoon agressief.

Dat komt doordat zijn zoon, Brady, hem en Miranda tijdens het familiediner twee bommen toewerpt: hij gaat naar de koksopleiding (Miranda steunt haar, terwijl Steve treurt om het verlies van Brady als zijn persoonlijke chef), en hij heeft iemand zwanger gemaakt tijdens een willekeurige ontmoeting (beide ouders zijn hier verbijsterd). Brady weet niet eens veel over de vrouw, alleen dat haar voornaam Mia is en dat ze "heel erg" zwanger is. Miranda is er niet van overtuigd dat de baby van Brady is, maar Steve ontploft aan de eettafel en geeft zijn zoon een uitbrander omdat hij onverantwoordelijk is, net op het moment dat hij zijn leven weer op de rails wil krijgen. Hij beschrijft Mia als "iemand die jouw baby krijgt en niet bij jou wil zijn, is dat niet fucked up?" (Hmm, heeft hij het hier echt over zijn situatie met zijn ex-vrouw?) Hij dreigt zelfs gewelddadig te worden, en dat is het moment waarop Brady Miranda's appartement uitstormt. Net toen ik dacht dat ik Steves stem miste, hoorde ik hem. Miranda verwerkt de chaotische avond en haar toekomst als oma tijdens een driegesprek met Carrie en Charlotte.

Over Carrie gesproken, nu zij en Aidan definitief uit elkaar zijn , heeft ze veel meer tijd om te schrijven... met Duncan. Hij lijkt onder de indruk van deze herhaalde zin in haar laatste versie: "Ze had alles gedaan wat ze kon. Ze had alles gedaan wat ze kon. Ze had alles gedaan wat ze kon." Alsof dit de breuk tussen Carrie en Aidan niet beter zou kunnen weergeven, keert de man in haar verhaal veilig terug uit de oorlog, maar sterft aan de onbehandelde wond van de vorige strijd.

Ondertussen zijn Anthony en Giuseppe (nu zijn moeder uit beeld) aan het vrijen in Anthony's appartement wanneer een buurman aanklopt en zegt dat ze uit veiligheidsoverwegingen moeten evacueren. Het is eindelijk tijd voor Anthony om te logeren in Giuseppe's bescheiden tweekamerappartement. Maar de volgende ochtend worden ze wakker gemaakt door zijn vreemde huisgenoot: een poppenspeler van middelbare leeftijd wiens nieuwste creatie sprekend op Giuseppe lijkt. Giuseppe zegt dat er niets aan de hand is, omdat zijn huisgenoot aseksueel is. Anthony stelt later voor om samen te gaan wonen, maar Giuseppe wil het rustig aan doen. Wanneer hij zijn huisgenoot echter betrapt op het rukken op zijn poppenkloon, neemt hij Anthony's aanbod aan.

Seema bezoekt ook voor het eerst Adams appartement, en het is een absolute jackpot: een licht, ruim en gesubsidieerd appartement voor slechts $900 per maand. Hij erfde het van zijn moeder, die overleed aan borstkanker toen hij 20 was. Seema zou haar graag ontmoeten, dus laat hij haar kennismaken met een woekerende plant op zijn vensterbank, die hij omschrijft als "mijn moeder in een notendop". Tijdens een drankje met Carrie deelt Seema haar angst dat Adam problemen met zijn moeder heeft. Maar later stelt Seema die problemen op de proef wanneer ze per ongeluk de potplant uit Adams raam stoot terwijl ze probeert te roken. Ze voelt zich vreselijk ("Ik heb je moeder vermoord," zegt ze), maar hij heeft een paar van de overgebleven wijnranken kunnen verpotten. Moeder leeft voort.

Over moeders gesproken: Miranda wil dolgraag meer weten over de vrouw die Brady zwanger heeft gemaakt. Dus gaat ze undercover bij de salon waar Mia werkt en vraagt om een afspraak met haar, maar ze ontdekt dat Mia gewoon een shampoomeisje is. Met haar hoofd in de wasbak probeert Miranda meer informatie te krijgen van Mia, die een zichtbare babybuik heeft en niet kan stoppen met scheten. Miranda is niet onder de indruk wanneer Mia toegeeft dat ze een abortus wilde plegen totdat ze zich realiseerde dat haar baby "een dubbele Weegschaal zou zijn". Wanneer Miranda vraagt of ze weet of Brady de vader van het kind is, is Mia beledigd. Miranda bekent haar identiteit en Mia reageert door haar met water in haar gezicht te spetteren. Miranda hoopt dat ze een soort connectie kan hebben met de moeder van haar kleinkind, maar dat lijkt onwaarschijnlijk. Wanneer ze vraagt of de baby een "jongetje of meisje" zal zijn, kijkt Mia haar vol afschuw aan omdat ze "zo binair" is. Ze loopt weg en laat een scheet op weg naar buiten.

Heb jij ook moeder-dochterproblemen? Lisa. Wanneer haar dochter haar hamster kwijtraakt in de inloopkast, geeft Lisa haar een standje omdat ze het knaagdier uit zijn kooi heeft gelaten. Maar haar dochter krijgt haar terug door te zeggen dat Lisa "nooit hier is". Haar schoonmoeder veroordeelt haar ook omdat ze tegen haar kind schreeuwt. Lisa is boos op zichzelf omdat ze zich te veel op haar werk concentreert in plaats van op haar gezin, maar haar man, Herbert, troost haar. "Je bent een mens," zegt hij. En oeps! Daar rent de hamster de slaapkamer uit. Later komt het gezin bijeen om de verkiezingsuitslag van Herberts grote race voor stadscontroller te horen. De Wexleys zijn een enthousiast stel als ze de lift instappen, maar ze keren snel verslagen naar huis terug. Herbert heeft de race verloren. Hij is buiten zichzelf, maar Lisa probeert hem op te beuren met hetzelfde advies dat hij haar gaf: "Je bent een mens."

Charlotte heeft zelf ook wat chaos te verwerken. Ze probeert via Zoom een "energiehealer" te ontmoeten (respectvol, diva, waarom geen therapeut?), maar er is te veel lawaai in haar huis door de renovatie en de rocktapdans. Nadat ze de afspraak meerdere keren heeft verzet, vindt Charlotte wat rust in Carries appartement. Hier laat ze haar muren zakken en zegt ze dat ze nog steeds last heeft van Harry's kankerdiagnose, vooral van de spanning om het nieuws alleen te moeten brengen. De anonieme energiehealer leeft mee met Charlotte en zet haar camera aan om haar gezicht te laten zien – het is de geweldige Susie Essman! – en begint aan een geleide meditatie.

Carrie heeft iets ingezien over haar dynamiek met Duncan: "Ik heb nog nooit meegemaakt dat een man me eerst als slim zag", zegt ze. Het is beperkend om vooral stijlvol of sexy gevonden te worden, legt ze uit. Maar de Engelse schrijfster "respecteert mijn gedachten" en "ziet mijn ik-zijn", vertelt ze aan Seema. Toch gelooft Carrie dat hun relatie beperkt is tot alleen werk en schrijven; maar Duncan verlegt die grens door Carrie uit te nodigen voor een glamoureus uitgeversfeest. Ze arriveert in Vivienne Westwood-kleding en op glimmende hakken, wat de aandacht trekt van de geamuseerde gasten, waaronder Duncan – en zijn ex-vrouw. Imogen is een chique uitgever met een blonde bob, die Duncan plaagt met het feit dat hij zijn deadlines mist en hun jubileum vergeet. Zelfs Carrie vindt hun dynamiek rommelig.

Bij thuiskomst vraagt Duncan Carrie om mee te gaan naar zijn appartement – dit keer niet om te schrijven – maar ze weigert. Ze zeggen welterusten en gaan ieder hun eigen weg, maar voordat Carrie haar sleutel in haar deur kan steken, draait ze zich om, rent Duncan achterna en kust hem op de stoep. Uiteindelijk brengen ze de nacht samen door en praten ze nog meer over schrijven. Hij zegt tegen haar: "Ik heb misschien een deadline gemist, maar jij hebt me een nieuwe reddingslijn gegeven." Ze huivert bij de zin; hij is "te paars", zegt ze. Maar Carrie vindt hem geweldig. In de slotscène staat ze in de tuin in een jurk in precies die kleur.