Ergeren expats zich aan buitenlanders?

Lang voordat de term gentrificatie werd bedacht – een kruising tussen een Spaans-Engelse wortel die desondanks aan populariteit heeft gewonnen – bestond al de volkswijsheid: "Gasten komen ons uit huis zetten." In deze steeds meer geglobaliseerde westerse wereld kan de afwijzing van buitenstaanders xenofobische niveaus bereiken, zoals die van figuren als Trump en zijn "Amerika eerst"-ideologie. Maar de waarheid is dat de bevolking van grote steden steeds heterogener wordt.

We hebben nu een label bedacht voor welgestelde buitenlanders die zich in steden als Barcelona vestigen: expat, een afkorting van het zelfstandig naamwoord ' expatriate'. De Neolosfera del Obneo (het Neologie Observatorium van de UPF) definieert het als volgt: "Het wordt gebruikt om te verwijzen naar een persoon die in een ander land woont dan het land waar hij of zij geboren is of de nationaliteit heeft, en wordt doorgaans gebruikt voor mensen die door de bedrijven waar hij of zij werkt naar het buitenland worden gestuurd. In deze context kan iemand die in zijn of haar land van herkomst als expat wordt gezien, in het gastland als immigrant worden gezien, maar in werkelijkheid wordt de term 'expat' gebruikt voor mensen uit ontwikkelde landen, dus het is een discriminerende en uitsluitende term."

We hebben al namen om westerse buitenlanders te discrimineren, positief of negatief.

Wanneer Obneo "discriminerend en uitsluitend" zegt, bedoelt hij dat niet denigrerend, maar juist het tegenovergestelde. Iemand een expat noemen, geeft hem of haar een zekere status, omdat het iemand is die zijn of haar land niet heeft verlaten op zoek naar een betere toekomst, niet is gevlucht voor een oorlog of simpelweg heeft gevochten om te overleven. Het zijn meestal mensen met een gemiddelde tot hoge koopkracht die naar huis kunnen terugkeren wanneer ze maar willen.

Ik moet bekennen dat het even duurde voordat ik aan deze nieuwe betekenis gewend was, want zoals woordenboeken het nog steeds omschrijven, verwees een expatriate (van het werkwoord "expatriar ") naar iemand die gedwongen was zijn land te verlaten, een balling of vluchteling. Nu heeft deze naam echter een aura van verhevenheid.

Het probleem is dat expats en buitenlanders nu door elkaar worden gehaald in Barcelona. Beide woorden verwijzen naar westerse buitenlanders, maar terwijl de eerste positief discriminerend is geworden, is de laatste negatief discriminerend. Veel autochtonen ergeren zich aan buitenlanders. Maar hoe zit het met expats ? Ergeren zij zich ook aan hun medeburgers op vakantie? Een expatvriendin die werkt als lerares Duits uit voortdurend haar ongenoegen over het onbeleefde gedrag van haar medeburgers wanneer ze hordes buitenlanders worden. Er is alles in de wijngaard van de Heer.