Fatma, een jonge Palestijnse vrouw voordat ze in Gaza werd vermoord: “Niemand kan ons verslaan, we hebben niets te verliezen.”
Ze was pas 24 jaar oud. Noch bommen, noch honger konden haar prachtige glimlach verpesten. Fatma Hassona woonde in Gaza. Ze droomde ervan ooit naar Rome te reizen. En ook van een stukje kip en een ons chocolade. Ze had communicatie gestudeerd aan de universiteit in haar geboortestad en wilde fotograaf worden.
Leven onder beleg "Er is geen dagelijkse routine, omdat je niet weet wanneer ze gaan bombarderen. Er is geen elektriciteit, water of voedsel."De Iraanse regisseur Sepideh Farsi wilde een documentaire maken over het leven in Gaza, dat belegerd werd door het Israëlische leger. Maar ze kon de stad niet in. Via een groep vluchtelingen uit Gaza ontmoette ze Fatma en besloot haar het dagelijkse leven van de wreedste oorlog op camera te laten vertellen. Ze communiceerden en voerden een jaar lang videogesprekken. Deze gesprekken waren sporadisch, omdat Fatma moeite had met het opladen van haar telefoon en het verkrijgen van toegang tot internet.
Fatma's dood "Een gemeenschappelijke vriendin bevestigde haar dood. Voor mij leeft ze nog, en dat is mijn enige troost."Farsi nam die gesprekken op. Met die gesprekken en de foto's die Fatma haar stuurde van het verwoeste Gaza, maakte de Iraanse filmmaker de documentaire Put Your Soul on Your Hand and Walk, een must-see film om de verschrikkelijke situatie te begrijpen van een volk dat tussen het puin leeft zonder water, elektriciteit of voedsel en gewend is geraakt aan de dagelijkse bombardementen. De film ging in première in Cannes kort nadat de vrolijke Fatma werd vermoord. Hij is nu vertoond op het Atlàntida Film Fest, waar Farsi dit interview gaf aan La Vanguardia om de details te vertellen van de moeilijkste opnames van haar leven.
Lees ook Dit is Miguel Adrover: de ontwerper die ruzie had met Rosalía en de hoofdrol speelt in 'The Designer is Dead'. Leonor Burgemeester Ortega
Hoe kwam je in contact met Fatma Hassona?
Het nieuws sprak over Gaza, maar gaf alleen cijfers. Ik raakte geobsedeerd door de menselijke kant van het verhaal van binnenuit te kunnen vertellen. Ik reisde naar Caïro met het idee om via Rafah Gaza binnen te komen. Maar toen ik daar in april 2024 aankwam, was dat onmogelijk omdat de weg al geblokkeerd was. Sommige mensen waren erin geslaagd te vertrekken door elk 8000 euro te betalen. Ik volgde een groep vluchtelingen en een van hen zei tegen me: "Mijn vriendin Fatma is fotograaf, ze werkt op North Plaza en ze is erg getalenteerd; je moet haar ontmoeten." En zo begon het allemaal.
Lees ook Koningin Letizia zal de Master of Cinema Award uitreiken aan componist Alberto Iglesias. Leonor Burgemeester Ortega
Jullie hebben een jaar lang gepraat. Wat van alles wat Fatma je vertelde, had de grootste impact op je?
Tijdens ons eerste gesprek vertelde ze me dat ze er trots op was Palestijns te zijn en dat niemand hen kan verslaan, omdat ze niets te verliezen hebben. Het raakte me diep. Het was echt indrukwekkend. Ze toonde geen enkele haat of woede. Ze voegde eraan toe: "Zelfs als ze ons proberen te vernietigen, zullen we blijven lachen en ons leven leiden." Ze was zo positief...
Iraanse filmmaker Sepideh Farsi
MIQUEL A. BORRÀS / EFEHoe lang hadden ze contact?
We hebben bijna een jaar gepraat. We begonnen op 24 april 2024 en ze werd vermoord op 16 april.
Wie een kijkje wil nemen in het leven in Gaza, moet zijn film zeker zien...
Dat is wat ik wilde: een stem en beelden van binnenuit, die de gevoelens en het dagelijks leven van mensen laten zien, en een venster openen naar wat er gebeurt. En met Fatma had ik een stem en een beeld, want ze stuurde me haar foto's.
Een afbeelding uit de film
Hoe is het leven in het belegerde Gaza?
In Gaza is er geen dagelijkse routine, omdat je niet weet wanneer er gebombardeerd gaat worden. Of wanneer er elektriciteit is. En je moet elke ochtend water halen. Er is geen eten, en als je het vindt, kun je het niet betalen. Een kilo meel kost sinds maart tussen de 40 en 60 dollar. Fatma komt uit een welgesteld gezin; haar vader is arts, maar zelfs zij kunnen die prijs niet betalen. In Gaza zijn er nu alleen linzen en een beetje meel.
'Leg je ziel op je hand en loop'
Is er tenminste hoop?
Er was er één tegelijk, toen het leek alsof de vijandelijkheden op het punt stonden te stoppen. Maar het was verloren. Fatma wist altijd al dat er geen verandering zou komen. Ze was veel helderder en realistischer dan ik.
Hoe bent u op de hoogte gebracht van zijn overlijden?
We spraken elkaar op 15 april. Op de 16e probeerde ik contact met hem te leggen om hem over Cannes te vertellen, maar dat lukte niet. Die avond kreeg ik een foto van Fatma op mijn telefoon met een bericht waarin haar overlijden werd aangekondigd. Ik dacht dat het een vergissing was. Maar een uur later bevestigde onze gemeenschappelijke vriend het. Het is bizar, maar voor mij leeft ze nog, en dat is mijn enige troost.
lavanguardia
