De muzikale knipogen in 'Mariliendre' die je gemist hebt: een eerbetoon aan drie geweldige films

De muzikale serie Mariliendre , geproduceerd door Javier Calvo en Javier Ambrossi en beschikbaar op Atresplayer Premium, viert de figuur van de onafscheidelijke vriendin van de homogemeenschap, door het verhaal van Meri Román ( Blanca Martínez ), die vroeger de diva was van de Madrileense homo-avonden. In de tweede aflevering verbergt het verhaal van Javier Ferreiro een reeks verwijzingen die liefhebbers van het musicalgenre zullen fascineren.

Het tweede deel in de serie, getiteld What I Told You While I Was Getting High (een duidelijke knipoog naar een van de studioalbums van La Oreja de Van Gogh ), is een eerbetoon aan drie van de beste musicalfilms aller tijden, met scènes die humor, ritme en nostalgie combineren. Achter de melodieën en choreografieën van Mariliendre uit het begin van de jaren 2000 schuilt het minutieuze werk onder leiding van muzikaal leider Pablo Lluch , die op TikTok en Instagram heeft toegegeven dat hij geobsedeerd is door het invoegen van herkenbare filmische knipogen in het tweede hoofdstuk.

Door een levendige en zeer goed georkestreerde enscenering verandert de serie haar muzikale nummers in een direct eerbetoon aan klassiekers zoals de kleurrijke energie van Hairspray , in een optimistisch moment in het plot, waarin de verwijzing wordt vermengd met I'll Do It For You van Paulina Rubio .

De aflevering sluit af met een duidelijke verwijzing naar een van de meest recente musicals. Het gaat om La La Land , dat met jazzbeats en choreografie , die doen denken aan de dans van Emma Stone en Ryan Gosling, Martínez en Carlos González het populaire nummer Ella van Bebé uit 2004 uitvoert.

Stermoment

Het meest iconische moment is echter de 'piltango', waarbij elk personage een substantie vertegenwoordigt en samen een koorritme vormen dat doet denken aan het legendarische Cellblock-tangonummer uit de film Chicago . Het lied begint met de referentie en zingt vervolgens het populaire nummer Toma vitamina van de band La Fiesta.

Deze verwijzingen zijn allesbehalve een simpele pastiche; ze versterken Mariliendres emotionele en wraakzuchtige betoog , waardoor haar voorstel uitstijgt boven drama en verandert in een liefdesbrief aan musicals en de LGTBIQ+ -gemeenschap.